قانون‌اساسى کرواسى در دسامبر ۱۹۹۰ اعلام شد. کرواسى اعلاميه جدائى از جمهورى فدرال يوگسلاوى را در ژوئن ۱۹۹۱ صادر کرد و به موجب آن استقلال رسمى خود را در هشت اکتبر ۱۹۹۱ اعلام نمود.


مطابق قانون‌اساسى جمهورى کرواسى کشور دموکراتيک و قانونى است که در آن قدرت متعلق به مردم است و به‌طور مستقيم و به‌وسيله نمايندگان منتخب حکومت مردمى اداره مى‌شود.


جمهورى کرواسى کشورى با تماميت ارضى است که حق حاکميت آن تغييرناپذير، غيرقابل تقسيم و انتقال‌ناپذير است. قواى حکومتى در اين جمهورى به سه قواى مقننه، قوه اجرائيه و قوه قضائى تقسيم شده است.


در وضعيت‌هاى جنگى و يا در صورت تهديد مستقيم استقلال و حاکميت کشور، همچنين در صورت بروز فجايع طبيعي، برخى از آزادى‌ها و حقوقى که در قانون‌اساسى تضمين شده‌اند، مى‌توانند محدود شوند. اين تصميم را مجلس جمهورى کرواسى با دو سوم اکثريت وکلاء اتخاذ کرده و در صورتى‌که مجلس نتواند تشکيل جلسه دهد، رئيس‌جمهورى خود به تنهائى مى‌تواند تصميم مشابه را اتخاذ کند.


حقوق اساسى در کشور ضمانت و حمايت مى‌شوند: حق زندگى و حيات، آزادى‌هاى اوليه و خصوصي، تساوى در قانون، حق اثبات بى‌گناهى تا زمان اثبات جرم و پيگرد قانوني، حق دريافت کمک‌هاى دستيارى قانوني، حق آزادى جابه‌جائى و اقامت، حق تقاضاى پناهندگي، مصونيت منزل و محل اسکان، آزادى و محرمانه بودن مکاتبات، امنيت و محرمانه بودن اطلاعات شخصي، آزادى تفکر و اظهار عقايد، آزادى وجدان و مذهب (تمامى جوامع مذهبى در برابر قانون يکسان بوده و از حکومت جدا هستند)، حق تجمع آرام، حق مالکيت، تجارت آزاد (انحصار امتيازات ممنوع شده است)، حق کار و آزادى‌هاى کارگري، حق مليت، حق اعتصاب و حق استفاده از محيط زيست سالم.


کليه اقليت‌ها و مردم در کشور از حقوق يکسان برخوردار هستند. آزادى اظهار مليت و استفاده از زبان و الفباى خود و خودمختارى فرهنگى تضمين شده‌اند.