صادرات غيرنفتى ايران به چين در فاصله سال‌هاى ۷۶-۱۳۷۲ سير نزولى داشته و از ۲۹۹ ميليون دلار در سال ۱۳۷۲ به ۶۲ ميليون دلار در سال ۱۳۷۶ (به عبارتى به (۵/۱) تنزل يافته است.


صادرات غيرنفتى ايران به چين به سال ۱۳۷۲ را عمدتاً شمش آهن و فولاد، ميله گرد، ورق آهن و فولاد، سنگ کروم، پروپان، بوتان مايع و ماهى يخزده تشکيل مى‌داد.


در اين سال آهن‌آلات و فولاد بيشترين سهم را در ارزش صادراتى به آن کشور داشته است. ميزان صادرات پسته در اين سال ۵۵۸ هزار دلار و زعفران ۶۹ دلار گزارش شده است.


بررسى روند صادرات ايران به چين طى سال‌هاى ۷۶-۱۳۷۲ نشان مى‌دهد که ترکيب اقلام صادراتى در طول اين سال‌هاى تا حدودى تغيير يافته است و تنها برخى از کالاها در طول سال‌هاى مزبور همواره صادرات داشته است. اين کالاها عبارت بودند از: ماهى يخزده، پرندگان خانگى واحشاء آنها، پروپان، بوتان مايع، سنگ موليبدن و کلروپلى وينيل. صادرات آهن و فولاد که در سال ۱۳۷۲ مقادير قابل توجهى ر به ثبت رسانده بود، در سال ۱۳۷۳ محدود شده و در سال‌هاى بعد از آن صادرات اين اقلام به ثبت نرسيده است. صادرات سنگ موليبدن از سال ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۶ سير افزايشى داشته است و از ۱۹۴ هزار دلار به ۳/۲ ميليون دلار در سال ۱۳۷۶سير افزايش يافت. صادرات قير نفت در سال‌هاى ۱۳۷۵ و ۱۳۷۶ از ۲ ميليون دلار به ۶ ميليون دلار (يعنى به سه برابر) رسيد. صادرات سنگ مرمر در سال ۱۳۷۶ نسبت به سال پيش از آن ۴۷ درصد رشد نشان داده است. صادرات اتومونوميليک‌هاى اتيلن در سال ۱۳۷۶ نسبت به سال قبل از آن ۲ برابر افزايش مى‌دهد.


روند صادرات ايران به چين طى سال‌هاى مزبور منعکس‌کننده اين امر است که راهبرد مشخص در صادرات به آن کشور وجود نداشته و فعاليت‌هاى بازاريابى به طول مستمر صورت نگرفته است.