روابط چين و قارهٔ به قرن هفتم ميلادى يعنى زمانى که دريانوردان شروع به مبادلات تجارى با ساکنين کشورهاى اقيانوس هند کردند، باز مى‌گردد. اين روابط تا قرن سيزدهم در سطح مبادله پارچه، لوازم لوکس و از اين قبيل باقى ماند. آخرين تماس چين و افريقا به دوره بنگ بر مى‌گردد که در سال ۱۴۴۱ حاکم مصر به دربار امپراطور باج مى‌فرستد.


با پيروزى کمونيست‌ها در سال ۱۹۴۹ و تأسيس جمهورى خلق چين، اين کشور بمنظور نيل به اهداف گوناگون منجمله صدور انقلاب و صدور مارکسيسم، حفظ ثبات دولت و اطمينان از تداوم رهبريت حزب، راهيابى به سازمان ملل، استفاده از مواد خام آفريقايى و فروش کالاهاى ساخته شده غير پيچيده چينى که در ديگر نقاط بازار نداشت در صدد ايجاد و توسعه و گسترش رابطه با آفريقا برآمد.


در اواخر دهه ۱۹۵۰ گرايش‌هاى انترناسيوناليستى در رهبرى چين افزايش يافت. مائو مى‌خواست به عنوان مدافع کشورهاى آسيا ـ آفريقا نقش مهمى در امور جهان ايفا نمايد. بالاخره چين در فاصله زمانى سه سال ۶۰-۱۹۵۷ به علت توجهات زياد به آفريقا توانست در آن قاره راه پيدا نمايد و با تعدادى از کشورهاى آن خطه بخصوص شمال آفريقا رابطه تجارى برقرار نمايد.


در سال‌هاى ۵۹-۱۹۵۸ چينى‌هاى علاقمند به افزايش حجم مبادلات تجارى با کشورهاى آفريقايى بودند اما توانايى آنها محدود بود. از طرف ديگر به علت در هم ريختن وضعيت اقتصادى در اثر برنامه‌هاى جهش بزرگ به پيش و تأسيس کمون‌هاى خلقى و همزمان بروز بلاياى طبيعى موجب گرديد کمک خارجى چين حتى کمتر از قبل شود.


دهه ۱۹۶۰ يکى از پر جنب و جوشترين دوران روابط چين و آفريقا بود. ولى بطور کلى چين از دهه شصت حرکت سريعى در جهت نزديکى به دولت آفريقايى آغاز کرد و در ان شرايط با اکثريت قريب به اتفاق کشورهيا آفريقايى مناسبات سياسى برقرارنمود و براى حفظ استمرار نفوذ خويش اقدامات زيادى تحت عنوان پروژه‌هاى فني، ساختماني، دادن طرح‌هاى کم بهره و کمک‌هاى دارويى در کشورهاى منطقه انجام داد. در اواخر سال ۱۹۶۸ از ۱۴ کشور مستقل آفريقايى ۱۳ دولت آن با ژين رابطه سياسى داشتند.


از اوايل دهه هفتاد بعد از پايان دوران اوج انقلاب فرهنگى چين مجدداً در صدد توسعه روابطشان با کشورهاى مختلف جهان و همچنين آفريقا برآمد و به دنبال آن هيئت‌هاى دوستي، فرهنگى و فنى به آن قاره گسيل داشت. از آنجايى که چين درصدد راهيابى به سازمان ملل نيز بود در اين راستا فعاليت زيادى داشت. چين در سال‌هاى دهه هشتاد نيز به رفت و آمد با سران کشورهاى آفريقايى ادامه داد و ضمن توسعه روابطشان با آنها وام‌هايى در اختيارشان قرار مى‌داد و همچنين با آنها همکارى از نوع اجراى پروژه مشترک داشت.