ميزان واردات چين در سال ۱۹۹۶ معادل ۸/۱۳۸ ميليارد دلار بود. مهمترين اقلام وارداتى را کالاهاى ساخته شده تشکيل مى‌دهد که سهم بالايى را در واردات چين دارد.


ميزان واردات اين کالاها در سال ۱۹۹۵ بالغ بر ۷/۱۰۷ ميليارد دلار بوده است. در اين ميان مقدار واردات موادشيميايى ۳/۱۷ ميليارد دلار، صنايع سبک ۸/۲۸ ميليارد دلار و ماشين‌آلات و تجهيزات حمل و نقل ۶/۵۲ ميليارد دلار گزارش شده است. در اين سال، ميزان واردات مواد اوليه ۴/۲۴ ميليارد دلار بوده است.


کالاهاى عمده و وارداتى چين (غير از نفت) در سال ۱۹۹۶ و درصد سهم هر يک عبارت بود از:


کودشيمايى (۶/۳ ميليارد دلار - ۶/۲ درصد)، ماشين‌آلات نساجى (۶/۲ ميليارد دلار ـ ۹/۱ درصد)، غلات و آرد (۶/۲ ميليارد دلار ـ ۹/۱ درصد، اليافت مصنوعى بافته شده (۵/۲ ميليارد دلار ـ ۸/۱ درصد)، ابزار‌آلات (۵/۲ ميليارد دلار ـ ۸/۱ درصد، کاغذ و کائوچو (۹/۱ ميليارد دلار -۴/۱ درصد)، قطعات کامپيوتر (۹/۱ ميليارد دلار -۴/۱ درصد).


واردات چين تحت مقررات کنترل‌کننده دولتى است و معمولاً مشمول سهميه مى‌باشد. دولت چين قصد جايگزينى تدريجى کنترل بر روى واردات را مبتنى بر سيستم تعرفه‌اى دارد که در آن نرخ مبادله ارز داراى نقش مهمى است. البته دولت از دنبال کردن واردات را به اين کشور روانه سازد ـ نظير آنچه که در سال‌هاى ۸۶-۱۹۸۵ اتفاق افتاد .


موضوع عضويت چين در سازمان جهانى تجارت يک اولويت در سياست خارجى اين کشور شمرده مى‌شود، در نتيجه سيستم تجارت خارجى در حال تطبيق با شرايط آن است. از جمله آن شرايط مى‌تواند به کاهش تعرفه‌هاى گمرکى و موانع تجارى اشاره کرد.


ساير اقلام وارداتى به چين عبارت‌اند از: روغن‌هاى خوراکي، سنگ‌آهن، چرم، نخ مصنوعي، اليافت نخى بافته شده، مس، آلومينيوم، تجهيزات مکانيکي، قطعات و تجهيزات ارتباطات راه‌دور، ساير تجهيزات ارتباطات و قطعات ماشين.