در سال‌هاى اخير چين در جلب سرمايه‌گذارى‌هاى خارجى تا حد زيادى موفق بوده است، به طورى که در اوايل دهه ۱۹۹۰ بزرگترين ‌سرمايه‌هاى مستقيم خارجى را در جهان به خود اختصاص داده است. ايجاد چهار منطقه ويژه اقتصادى (SEZ)(Special Economic Zone) در سال ۱۹۸۰، ارائه معافيت‌هاى مالياتى و ساير تشويق‌ها به آن مناطق و بسط آن به برخى ديگر از مناطق کشور، سبب جلب وسيع سرمايه‌گذارى‌‌هاى خراجى شد. در دهه ۱۹۹۰ شهرهاى مختلف سعى در رقابت با يکديگر داشتند تا امتيازات بيشترى به سرمايه‌گذارى‌هاى مشترک در چين به ثبت رسيد و سرمايه اين شرکت‌ها ۴/۳۸۲ ميليارد دلار بود که ۳/۱۹۶ ميليارد ان توسط شرکاى خارجى تأمين شده بود. برطبق آمار وزارت بازرگانى خارجى و همکارى‌هاى اقتصادى چين، کل حجم قراردادهاى سرمايه‌گذارى‌هاى خارجى در فاصله سال‌هاى ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۴ بالغ بر ۶/۳۰۴ ميليارد دلار بود ه بين ۲۲۱،۷۷۷ پروژه تقسيم شده بود. از اين رقم، ۹/۸۱ درصد مربوط به ايالات جنوبى بود و ايالت گوانگ‌دنگ به تنهايى ۷/۳۳ درصد کل سرمايه‌گذارى خارجى را به خود اختصاص داد. مهمترين منبع سرمايه‌گذارى خارجي، کشور هگ‌کنگ بود که ۶۸ درصد از کل سرمايه‌گذارى خارجي، کشور هنگ‌کنگ بود که ۶۸ درصد از کل سرمايه‌گذارى‌ها را به عهده داشت. قابل ذکر است که رابطه با هنگ‌کنگ نه تنها سرمايه، بلکه فن‌اورى جديد، روش‌هاى تازه مديريت و رابطه با بازار جهانى را براى چين به ارمغان آورد.


تايوان، دومين سرمايه‌گذار مهم خارجى چين، سهمى معادل ۳/۸ درصد از کل قراردادها را در اختيار داشت. البته به دليل محدوديت‌هاى وضع شده از سوى تايپه، بيشتر اين سرمايه‌گذارى‌ها از طريق هنگ‌کنگ صورت پذيرفته است.


سنگاپور نيز ۲/۲ درصد از سرمايه‌گذارى‌هاى خارجى چين را بعهده داشت. در نتيجه، درصد سرمايه خارجى در چين از مبدأ آن سوى درياها ۵/۷۸ درصد بود. اگر سرمايه‌گذارى از سوى کشورهاى آمريکا، کانادا، تايلند و استرليا را نيز به حساب آوريم، اين رقم بيشتر مى‌‌شود. ميزان سرمايه‌گذارى انجام شده توسط هنگ‌کنگ و ماکائو متحده آمريکا ۴/۱۴ ميليارد دلار بود. ژاپن با ۹/۸ ميليارد دلار و سنگاپور، انگلستان و تايلند به ترتيب با ۸/۴، ۳ و ۱/۲ ميليارد دلار در رديف‌هاى بعدى قرار داشتند.


سرمايه‌گذارى‌هاى خارجى انجام شده در چين در فاصله سال‌هاى مزبور در ايالات گوانگ‌دونگ با ارزش ۷/۷۴ ميليارد دلار، جيانگ‌سو ۸/۱۹، شانگ‌هاى ۴/۱۳، شاندونگ ۵/۱۲، فوجيان ۵/۱۲ ميليارد و کن و لياتينگ به ترتيب ۴/۱۰ و ۷/۷ ميليارد دلار بوده است.


شايان ذکر است، گوانگ‌دونگ با داشتن سهمى معادل ۷/۳۳ درصد، بشترين ميزان سرمايه‌هاى خارجى را جذب نموده است.


ميزان سرمايه‌گذارى خارجى در سال‌هاى ۱۹۹۳، ۱۹۹۵ و ۱۹۹۶ به ترتيب ۴۴/۱۱۱، ۳/۹۱ و ۳/۷۳ ميليارد دلار بود. اين ارقام نشان‌دهنده کاهش نسب سرمايه‌گذارى خارجى در چين است که احتمالاً ناشى از مشکلات اقتصادى و نيز مشکلات بدهى‌هاى خارجى اين کشور بوده است. (CD - ROM - EIU, Country Profile, 1997)