با توجه به حکومت‌هاى فدرال در شيلى و متعاقب آن اقتدار ۱۷ ساله نظاميان در اين کشور، احزاب و دسته‌جات سياسى عملاً نتوانستند نقش عمده‌اى در سرنوشت کشور ايفاء نمايند خاصه آنکه قبل از اين احزاب با درگيرى‌هاى داخلى و يا مبارزه با يکديگر بر سر کسب قدرت مشغول بوده و در اداره کشور نقشى عهده‌دار نبودند. به علاوه آنکه در دوران معاصر و پس از کودتاى ۱۹۷۳ اگوستينوپينوشه، فعاليت احزاب متوقف گرديد.


چگونگى شکل‌گيرى اراده سياسى

در مارس ۱۹۸۷، احزاب شيلى پس از توقف نزديک به دو دهه، با قانون جديدى که فعاليت ايشان را قانونى مى‌ساخت مجدداً آغاز به کار نمودند. در جولاى ۱۹۸۹ نيز با الحاق تبصره جديدى به قانون اساسي، احزاب مارکسيست نيز اجازه فعاليت يافتند.