در سپتامبر ۱۹۸۳ دو گروه يک اتحاد را تشکيل دادند. اين اتحاد نهضت اعاده دموکراسى (Movement of the Restoration of Democracy (MRD)) نام گرفت. مهم‌ترين تقاضاهايش خاتمه حکومت نظامي، آزادى زندانيان و برگزارى انتخابات پارلمانى بود. در نوامبر اجازه از سرگيرى فعاليت‌هاى سياسى داده شد و اعلام شد انتخابات پارلمانى در اواخر ۱۹۸۴ برگزار مى‌شود.


يک حزب جديد سياسى به نام جانادال (حزب مردم (Jana Dal (Peoples' party) در نوامبر ۱۹۸۳ تشکيل شد تا ارشاد را به‌عنوان کانديدارى رياست‌جمهورى حمايت کند. به دنبال تقاضاء تظاهرکنندگان از حکومت غيرنظامي، دوباره منع فعاليت سياسى تا اوايل دسامبر (يعنى فقط دو هفته بعد از لغو آن) اعمال شد. و مقامات سياسى پيشرو (از جمله بيگم ضياء و شيخ حسنيه) بازداشت شدند و در يازده دسامبر ارشاد رياست‌جمهورى خود را اعلام کرد.


در ۱۹۸۴ با تظاهرات و اعتصابات سياسي، بنگلادش آشفته باقى ماند. انتخابات محلى شوراى آپازيلا (Upazilla (sub-district)) که در مارس مقرر شده بود، به تعويق انداخته شد. درحالى‌که مخالفان مى‌خواستند اين انتخابات قبل از انتخابات رياست‌جمهورى و مجلس برگزار شود. انتخابات رياست جمهورى و مجلس که در ماه مه قرار بودبرگزار شود تا دسامبر به تعويق انداخته شد. اين تعويق به دليلى اصرار مخالفان بود که خواهان لغو حکومت نظامى و تشکيل دولت موقت بى‌طرف بودند تا بر، برگزارى يک انتخابات عادلانه نظارت کند.


در اکتبر، ارشاد با لغو حکومت نظامى در سه مرحله در نوامبر و دسامبر موافقت کرد؛ به شرط اينکه مخالفان در اين انتخابات شرکت کنند. ولى اين تقاضاء ارشاد از طرف مخالفان رد شد.


در ژانويه ۱۹۸۵ اعلام شد که يک انتخابات پارلمانى در آوريل برگزار خواهد شد به شرط اينکه قانون اساسى کاملاً بعد از انتخابات اصلاح شود. اين اعلاميه به دنبال تشکيل شوراى وزيران جديد بود که به‌جز اعضاء جانادال بقيه اعضاء آنرا افسران نظامى تشکيل مى‌دادند. تشکيل اين شوراى وزيران در پاسخ به تقاضاهاى احزاب مخالف براى ايجاد يک دولت بى‌طرف در دوران انتخابات بود. ولى بار ديگر مخالفان تهديد کردند که انتخابات را تحريم مى‌کنند؛ بدين جهت که معتقد بودند ارشاد از قدرت صرف‌نظر نخواهد کرد و آن را به دولت موقت واگذار نمى‌کند.


در ماه مارس دوباره فعاليت سياسى ممنوع شد و پس از آن فوراً يک رفراندوم در حمايت از رياست‌جمهورى برگزار شد و در آن ارشاد ۹۷ درصد از کل آراء را به‌دست آورد. انتخابات محلى براى شوراهاى آپازيلا در مناطق محلى در ماه مه بدون شرکت مخالفان برگزار شد. ارشاد ادعا کرد که ۸۵ درصد رؤساء انتخاب شده طرفدار وى هستند. در ماه سپتامبر يک اتحاد جديد سياسى پنج حزبى تحت عنوان ?جبهه ملي? که مرکب از جانادال، حزب اتحاد مردم، حزب گونوتانتريک (Gonotantrik)، مسلم ليگ بنگلادش و يک گروه جدا شده از حزب ناسيوناليست بنگلادش بود، تأسيس شد تا سياست‌هاى دولت را اعلام کند.


در ژانويه ۱۹۸۶، ده ماه ممنوعيت فعاليتِ سياسى خاتمه يافت. پنج بخش جبهه ملى رسماً يک حزب را تشکيل دادند که جاتيادال (حزب ملي) ( Jatiya Dal) ناميده مى‌شد و اين حزب يک دولت را تشکيل داد. بار ديگر اعتصابات و تظاهرات به‌وسيلهٔ گروه‌هاى مخالف - که همچنان تقاضاى لغو حکومت نظامى را قبل از برگزارى هر انتخاباتى (چه پارلمانى و چه رياست‌جمهوري) داشتند، سازماندهى مى‌شد. در ماه مارس ارشاد اعلام کرد که انتخابات پارلمانى تحت نظر حکومت نظامى در آخر آوريل برگزار مى‌شود. حکومت نظامى با برکنارى همه فرماندهان نظامى از مشاغل مهم و از بين رفتن بيش از ۱۵۰ دادگاه نظامى و توقيف افسران حکومت نظامي، تخفيف پيدا کرد. اين امتيازات بعضى از تقاضاهاى مخالفان را برآورده کرد و در نتيجه کانديداهائى از هشت حزب اتحاد عوامى ليگ (شامل شيخ حسنيه)، جمايت اسلامى و ديگر احزاب مخالف کوچک‌تر در انتخابات عمومى براى تشکيل پارلمان (Jatiya Sangsad) در ۷ مه (که از ۲۶ آوريل به تعويق افتاده بود) شرکت کردند. گرچه اتحاد حزب ناسيوناليست بنگلادش که به‌وسيله بيگم ضياء رهبرى مى‌شد انتخابات را تحريم کرد، انتخابات با ادعاهاى فريب، خشونت و تهديد مشخص شد. جاتيادال ۱۵۳ کرسى از ۳۰۰ کرسى را به‌دست آورد. علاوه بر آن ۳۰ کرسى رزرو شده براى زنان در مجلس را نامزدهاى جاتيادال کسب کردند.


در ژوئن ۱۹۸۶ در حالى‌که قانون اساسى معلق شد اتحاد عواملى ليگ دوباره تقاضاى لغو حکومت نظامي، کناره‌گيرى ارشاد و اعادهٔ کامل سيستم دمکراتيک را کرد. در اوايل ماه ژوئيه ارشاد اعلام کرد که حکومت نظامى فقط بعد از انتخابات رياست‌جمهورى لغو خواهد شد. گرچه اعضاء عوامى ليگ به‌عنوان اعضاء مجلس سوگند خوردند، اما از شرکت در مراسم افتتاح مجلس امتناع کردند. در پايان ژوئيه، مجلس به‌مدت نامشخصى تعطيل شد. شوراى وزيران سوگند خوردند. ميزان‌الرحمن چودرى (Mizanur Rahman Chowdhury) دبيرکل سابق جاتيادال نخست وزير شد.


به‌منظور تعيين يک کانديدا در انتخابات رياست‌جمهورى در اکتبر ۱۹۸۶ ارشاد از رياست ستاد ارتش در ماه اوت کناره‌گيرى کرد و ژنرال عتيق‌الرحمن (M. Atiqur Rahman) دبيرکل سابق جاتيادال را به‌جاى خودش منصوب کرد. در حالى‌که خودش (ارشاد) در سمت رئيس دولت حکومت نظامى و فرمانده نيروهاى مسلح باقى ماند. در اوايل سپتامبر ارشاد به جاتيادال پيوست و به‌عنوان رئيس حزب انتخاب شد و خود را نامزد رياست‌جمهورى کرد. در انتخابات رياست‌جمهورى در نيمه اکتبر که به‌وسيلهٔ هر دو حزب ناسيوناليست بنگلادش و عوامى ليگ تحريم شده بود ارشاد پيروزى کامل را در مقابل يازده حريف خود به‌دست آورد و برطبق نتايج رسمى نزديک به ۲۲ ميليون رأى آورد. گزارش‌هاى غيررسمى انتخابات آيندهٔ مجلس را در مه اعلام کردند.


در نوامبر ۱۹۸۶ ارشاد پارلمان را دعوت کرد تا قانون بخشودگى را تصويب کند و اقدامات رژيم نظامى را از مارس ۱۹۸۲ قانونى نمايند. ارشاد حکومت نظامى را لغو کرد و قانون اساسى ۱۹۷۲ را اصلاح نمود. اتحاد مخالفان از قانون بخشودگى انتقاد کرده و اظهار داشتند که آنها براى انحلال مجلس و سرنگونى دولت ارشاد مبارزه خواهند کرد. در دسامبر ارشاد در کوشش براى جلوگيرى از افزايش اختلاف يک شوراى وزيران جديد، شامل چهار عضو مجلس از عوامى ليگ، را تشکيل داد. وزير دادگسترى نورالاسلام (Nurul Islam) معاون رئيس‌جمهور شد.