براساس موافقت‌نامه فرهنگى که در سال ۱۳۵۵ ميان دو کشور به امضاء رسيد و براى پنج سال معتبر بود، خانه فرهنگ در هر دو کشور تأسيس شد و عده‌اى از دانشجويان ايران به بنگلادش مسافرت و در آنجا به تحصيل اشتغال ورزيدند. در ۱۳۶۰ حدود ۸۰ دانشجوى ايرانى در دانشگاه‌هاى مختلف بنگلادش در شهرهاى داکا، چيتاگنگ، سيلهت، ممنسينگ و راجشاهى به تحصيل اشتغال داشتند.


از طرف ديگر شمارى از دانشجويان بنگلادشى نيز در دانشگاه‌هاى ايران پذيرفته شده‌اند و بورس‌هائى به آنان واگذار گرديده است. ضمناً کرسى تدريس زبان فارسى در دانشگاه داکا نيز ايجاد و از طرف وزارت فرهنگ و آموزش عالى يک نفر استاد زبان فارسى نيز به آن کشور اعزام گرديد که در دانشگاه داکا به تدريس اشتغال دارد. وجود هفت هزار لغت فارسى در زبان بنگالى قرابت فرهنگى ميان دو کشور را به‌خوبى آشکار مى‌سازد. در سال‌هاى اخير چند هيئت فرهنگى به آن کشور عزيمت نموده‌اند و به مناسبت‌هاى مختلف بعضى از علماء بنگلادشى طى سال‌هاى بعد از پيروزى انقلاب اسلامى به ايران مسافرت نموده‌اند. در حال حاضر خانه فرهنگ ايران در داکا به فعاليت مشغول است.


در ۱۳۶۹ موافقت‌نامه فرهنگى و علمى و فنى بين دو کشور منعقد گرديد که برنامه مبادلات فرهنگى را تا سال ۱۳۷۲ مشخص مى‌سازد. اين موافقت‌نامه شامل هفت فصل و ۴۹ ماده مى‌باشد و شامل زمينه‌هاى آموزش و علوم، فرهنگ و هنر، جهانگردي، فنى و حرفه‌اى و اطلاعات مى‌باشد و در فصل آخر آن شرايط مالى آن مشخص شده است.


بر طبق اين موافقت‌نامه طرفين با مشورت‌هاى دو جانبه به مبادله کتب، نشريات ، عکس و فيلم و اسناد مربوط به فرهنگ و تاريخ خواهند پرداخت و يکديگر را از اجلاس‌ها و کنفرانس‌هاى بين‌المللى و علمي، فرهنگى که در کشورشان برگزار مى‌گردد مطلع مى‌نمايند. مبادله دانشجو و کارشناس در اين موافقت‌نامه نيز پيش‌بينى شده است. در اين موافقت‌نامه وزارت آموزش و پرورش و وزارت آموزش عالى و ارشاد اسلامي، سازمان تربيت بدنى و صدا و سيماى جمهورى اسلامي، سازمان امور ادارى و استخدامى طرف‌هاى مبادله‌کننده اطلاعات علمى و فرهنگى مى‌باشند.