کشاورزى بنگلادش چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا کشاورزى فعاليت اصلى اقتصادى کشور بنگلادش را تشکيل مىدهد و حدود ۴۰ درصد توليد ناخالص داخلى و نيمى از توليد ناخالص ملى را و ۷۵% اشتغال کل کشور را به خود اختصاص داده است. کليهٔ اراضى قابل زراعت زير کشت قرار داشته و برنج مهمترين محصول کشاورزى مىباشد. پس از برنج، کنف و سپس گندم از محصولات اساسى بنگلادش هستند. زمينهاى زراعى بيشتر در شمال کشور بنگلادش قرار دارند و زمينهاى جنوبى بيشتر در معرض سيل قرار مىگيرند. محصولات کشاورزى در سال ۸۶-۱۹۸۵، ۹/۴ درصد افزايش يافته است. به رغم افزايش توليدات کشاورزي، بنگلادش هنوز قادر به تأمين نيازهاى داخلى دانههاى غذائى (گندم و برنج) خود نمىباشد و افزايش سالانه رشد توليدات کشاورزى به زحمت جوابگوى افزايش رشد جمعيت در اين کشور مىباشد. علاوه بر مشکل جمعيت، بنگلادش در معرض انواع حوادث طبيعى از قبيل سيل، گردباد و خشکسالى قرار دارد که اغلب محصولات کشاورزى اين کشور را متحمل خسارات سنگين مىسازد. محصول برنج در ۷۵ درصد زمينهاى زراعى کاشته مىشود. توليد برنج در سال ۸۶-۱۹۸۵ به ۸/۱۴ تن در هر مايل و در ۸۷-۱۹۸۶ به ۲/۱۵ تن در مايل رسيده است. در سال ۸۶-۱۹۸۵ کل مناطق آبيارى شده در بنگلادش ۲/۶ m/acre بوده است که انتظار مىرود در سال ۹۰-۱۹۸۹ به m/acre ۹/۲ افزايش يافته باشد. تقاضاء داخلى براى کود از ۲۱۰ هزار تن در سال ۷۰-۱۹۶۹ به ۳/۱ ميليون تن در سال ۸۸-۱۹۸۷ افزايش يافته است. پروژه کود شيميائى چيتاگنگ که در ۱۹۸۷ تکميل شد توليد کود را به حدود ۵۶ هزار تن کود در سال رساند. در سالهاى ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵ محصول گندم افزايش يافت چون از نظر غذائى ارزش بيشترى دارد و توليد آن ارزانتر است. بنابراين توليد گندم به ۰۰۰/۴۴۰/۱ تن در سال ۸۵-۱۹۸۶ رسيد و در سال ۸۶-۱۹۸۵ به ۰۰۰/۰۳۰/۱ تن کاهش يافت. اما دوباره به ۰۰۰/۰۷۰/۱ تن در سال ۸۷-۱۹۸۶ افزايش يافت. توليد دانههاى غذائى (شامل برنج) از ۳۷/۱۴ ميليون تن در سال ۸۲-۱۹۸۱ به ۳/۱۶ ميليون تن در سال ۸۶-۱۹۸۵ افزايش يافت. گرچه به رغم اين پيشرفتها هنوز واردات دانه از خارج ضرورت دارد. توليد دانههاى غذائى افزايش بسيار کمى داشته و در سال ۸۷-۱۹۸۶ به ۵/۱۶ ميليون تن رسيده است. وضعيت بخش کشاورزى در سپتامبر ۱۹۸۸ وخيمتر شد هنگامى که ۳-۷/۲ ميليون تن دانههاى غذائى نابود شد، دولت تخمين زد که دو ميليون تن دانههاى غذائى وارد خواهد کرد. کنف و چاى از ديگر محصولات عمدهٔ بنگلادش هستند. بنگلادش توليدکننده حدود ۹۰ درصد صادرات جهانى کنف خام مىباشد. در ۱۹۸۶ صنعت کنف ۲۵۰ هزار نفر را به کار گرفت. به سبب رقابت براى جايگزينى ترکيبى (مصنوعي) براى کنف و افزايش رقابت از جانب هند، نپال و تايلند براى توليد کنف، توليد محصول سالانه از ۷ ميليون عدل در سال ۷۰-۱۹۶۹ به حدود ۴ ميليون عدل در سال ۸۱-۱۹۸۰ کاهش يافت. در سال ۸۳-۱۹۸۲ توليد به ۸/۴ ميليون عدل افزايش يافت. اما در سال ۸۴-۱۹۸۳ سيل يک ميليو عدل کنف را نابود کرد. و توليد را به حدود ۴ ميليون عدل رساند. گرچه در يک کوتاه در سال ۱۹۸۳ قيمت جهانى کنف افزايش يافت. در سال ۸۵-۱۹۸۴ توليد کنف به ۶ ميليون عدل افزايش يافت و دولت مجبور شد قيمت صادرات را به ۳/۱ کاهش دهد. در سال ۸۶-۱۹۸۵ قيمت بينالمللى کنف خام حدود ۴۵ درصد کاهش يافت. به رغم توليد ۵/۷ ميليون عدل، صنعت کنف متحمل ضرر مالى معادل ۱۳۰/۲ ميليون تاکا در ۸۶-۱۹۸۵ شد. کل توليد کنف در ۱۹۸۶، ۲۲ درصد کاهش يافت و به کمتر از ۶ ميليون عدل رسيد. در اين سال کنف و محصولات کنفى ۳۵ درصد درآمد صادرات را تشکيل مىداد. به علت سيل سپتامبر ۱۹۸۷ دولت هدف توليد کنف را براى سال ۸۸-۱۹۸۷ از ۵/۴ ميليون عدل به ۴ ميليون عدل کاهش دارد. توليد واقعى در سال ۸۹-۱۹۸۸ بهعلت سيلهاى موسمى ويرانگر کمتر شد. در ۱۹۷۹ يک برنامه پيشرفت کيفى محصول داخلى چاى ارائه شد. ارزش صادرات چاى در سال ۸۵-۱۹۸۴، ۴/۵۷۰/۱ ميليون تاکا (۰/۶ درصد کل دريافتهاى صادراتي) بود. اما در سال ۸۶-۱۹۸۵ به ۳/ ۹۹۷ ميليون تاکا (۶/۳ درصد کل دريافتهاى صادراتي) و در سال ۸۷-۱۹۸۶ به ۲/۹۰۳ ميليون تاکا (۷/۲ درصد کل دريافتهاى صادراتي) کاهش يافت. کاهش در سفارشهاى صادراتى از چاى موجب کاهش قيمت بينالمللى چاى در سالهاى ۸۷-۱۹۸۵ شد. سيب زميني، نيشکر، توتون، ادويهجات و ميوههاى گرمسيرى از ديگر محصولات اين کشور هستند. در حالىکه توليد کتان افزايش يافته است، واردات کمتر شده است. دولت در نظر داشت تا مناطق زراعى تحت کشت کتان را از ۶۰۰۰ هکتار در ۱۹۸۰ به ۰۹۰/۱۲۹ هکتار در ۱۹۹۰ افزايش دهد. کشاورزان بنگلادشى در برنامههاى عمرانى در زمينههاى مدرنيزه کردن کشاورزي، ايجاد اشتغال، توسعه آموزش و مهارت، رشد فيزيکى و اجتماعى که از سوى بخشهاى مختلف دولت انجام مىگيرد مشارکت مىنمايند. دولت بنگلادش علاوه بر آبيارى به موقع به مسئله کنترل سيل، اعتبار براى خريد بذر و کود شيميائي، ذخيرهسازي، حمل و نقل و توسعه تسهيلات بازار براى کشاورزان بايد توجه کند. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها