سياست بحرین چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا قانوناساسی، تحولات و ویژگیهای آن سیستم انتخاباتی تشکیلات حکومتی قوهٔ مقننه قوهٔ مجریه قوهٔ قضائیه چگونگی شکلگیری ارادهٔ سیاسی احزاب و گروههای سیاسی مهمترین گروههای معارض دولت قبل از آغاز اصلاحات سیستم دفاعی نیروهای کشور جنگهای کشور نام رسمى اين کشور پادشاهى‌بحرين است و ترکيب آن به‌صورت پادشاهي مى‌باشد. اين کشور در ۱۹۷۱ استقلال يافت و قانون‌اساسى آن در ۱۹۷۳ به مورد اجراء گذاشته شد. مجلس اين کشور که با ۳۰ نمايندهٔ انتخابى در ۱۹۷۳ شروع به‌کار کرده بود در ۱۹۷۵ منحل شد؛ به‌جاى آن در ۱۹۹۳، شوراى مشورتى جديدى تشکيل يافت. در ۱۹۹۹ به‌فرمان پادشاه جديد بحرين مجلس شورا افتتاح گرديد. رياست اين کشور به‌عهدهٔ شيخ حمد بن عيسى آل خليفه است که پادشاه ناميده مى‌شود. اصولاً اغلب امور دولتى در بحرين به‌دست آل خليفه اداره مى‌شود و بايد گفت حکومت آل‌خليفه در بحرين نسبت به حکومت‌هاى سنتى در منطقهٔ خليج‌فارس، حکومتى ميانه‌رو شمرده مى‌شود. پرچم بحرين به دو رنگ سفيد (در سمت چپ) و قرمز (در سمت راست) مى‌باشد که به‌صورت هشت دندانه داخل هم‌قرار گرفته است. پس از اعلام نظام پادشاهي، پرچم بحرين تغيير جزئى در حاشيه سفيد داشته است و علامت تاج پادشاهى در آن حک شده است. در پى استقلال بحرين، امير بحرين در رور چهاردهم اوت ۱۹۷۱ بيانيه‌اى ايراد کرد و ضمن اعلام استقلال بحرين، اصول اساسى مورد اعتقاد بحرين را برشمرد (دکتر شهين دخت کامران مقدم، تاريخ کشورهاى هم‌جوار ايران، انتشارات دانشگاه تربيت معلم، جلد دوم ۱۳۵۶): ۱. پايان بخشيدن به تمام قراردادهاى و پيمان‌هاى سياسى و نظامى ميان بحرين و دولت انگلستان. ۲. تنظيم روابط بين‌المللى و امور خارجي. ۳. اقدام فورى براى عضويت در جامعهٔ عرب و سازمان ملل متحّد ۴. تقاضا از دولت‌هاى عربى و دولت‌هاى اسلامى دوست و ساير دولت‌هاى جهان که موجوديت بحرين را به رسميت بشناسند. فرداى آن روز (۱۵ اوت ۱۹۷۱) امير بحرين دو فرمان ديگر صادر کرد که به‌موجب آنها مقرر گرديد نام امارات بحرين دولت بحرين و لقب رسمى حاکم بحرين امير دولت بحرين باشد. شوراى دولت به نام شوراى وزيران و اعضاء شوراى دولت به نام وزراء و ادارات دولت وزارت‌خانه‌ها ناميده شدند. پس از آن بحرين فعاليت‌هاى خود را به‌صورت يک کشور مستقل آغاز نمود. سيستم حکومتى پادشاهى بحرين، موروثى است. پادشاهدر اين کشور حاکم مطلق شمرده مى‌شود. رياست حکومت در خاندان آل خليفه نسل به نسل منتقل مى‌شود. براساس قانون‌اساسى جديد دو مجلس مجزاء يکى انتخابى داراى ۴۰ عضو با رأى مردم و ديگرى انتصابى از سوى پادشاه با ۴۰ عضو تشکيل خواهد شد. تعيين نخست وزير توسط پادشاه و با مشورت شخصيت‌هاى ذى‌صلاح انجام مى‌گيرد و وزراء از سوى وزير انتخاب شده و به فرمان پادشاه بحرين منصوب مى‌شوند. قانوناساسی، تحولات و ویژگیهای آن سیستم انتخاباتی تشکیلات حکومتی قوهٔ مقننه قوهٔ مجریه قوهٔ قضائیه چگونگی شکلگیری ارادهٔ سیاسی احزاب و گروههای سیاسی مهمترین گروههای معارض دولت قبل از آغاز اصلاحات سیستم دفاعی نیروهای کشور جنگهای کشور
