سياست خارجى اتريش در همکارى مستمر اين کشور با سازمان ملل متحد بيشتر هويدا مى‌گردد، بى‌طرفى هميشگى اتريش هم بر اين همکارى مهر تائيد مى‌گذارد. روى اين اصل اتريش در سياست خارجى خود، بخش مهم اقدامات خود را در چارچوب سازمان ملل متحد متمرکز نموده است.


اتريش از ۱۵ دسامبر ۱۹۵۵ ميلادى که به عضويت سازمان ملل درآمد، نقش فعّالى را در حل مشکلاتى که اين سازمان با آن روبه‌رو بوده است، ايفاء نمود. در نتيجه اهميّت و اعتبار به‌سزايى به‌دست آورد. بسيارى از کنفرانس‌ها و مذاکرات و کميسيون‌هاى بين‌المللى وين از بدو تأسيس (۱۹۷۹م.) تا کنون نزديک به ۹۰۰ اجلاس بين‌المللى را برگزار کرده است، ضمن آنکه از سال ۱۹۵۷ ميلادى مقر سازمان بين‌المللى انرژى اتمي و از سال ۱۹۶۷ ميلادى مرکز يونيدو (UNIDO) شد.


اتريش عضو کميسيون‌ها و کميته‌هاى متعددى در سازمان ملل است که اهم آنها عبارتند از:


- کميته استفاده صلح‌جويانه از فضاى ماوراى جوّ


- کميسيون استفاده صلح‌آميز از دريا


- کميسيون حقوق بشر


- کميته فرعى جلوگيرى از تبعيض نژادى و حمايت از اقليّت‌ها


- کميسيون ناظر بر حقوق زنان


- شوراى کنفرانس توسعه و تجارت ملل متحد انکتاد (UNCTAD)


- سازمان يونيدو (سازمان توسعه صنعتى ملل متحد)


- آژانس بين‌المللى انرژى اتمي


- کميسيون قضايى که رياست آن از سال ۱۹۸۱ ميلادى با نماينده اتريش در سازمان ملل بوده است.


علاوه بر همکارى‌هاى مستمر ياد شده بالاترين شکل اين همکارى در انتخاب وزير امور خارجه اتريش و نماينده آن کشور در سازمان ملل تجارى شد و آن انتخاب آقاى والدهايم به دبيرکلى سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۲ ميلادى بود. اين انتخاب نه تنها به علّت شخصيت و مقام بارز آقاى والدهايم بود بلکه به لحاظ موقعيّت خاص اين کشور در جهان صورت گرفت. از اين رو انتخاب وى براى بار دوم در سال ۱۹۷۶ ميلادى نيز تکرار شد.


اتريش همواره کوشش‌هاى سازمان ملل را در برقرارى صلح يارى رسانده است. از سال ۱۹۶۰ ميلادى اتريش در مأموريت حفظ صلح در کنگو، قبرس و خاورميانه مشارکت داشت. در سال ۱۹۸۸ ميلادى اين مشارکت را در کشورهاى افغانستان، پاکستان و ايران و عراق عرضه نمود و در سال ۱۹۸۹ ميلادى در ناميبيا تلاش‌هاى لازم را در اين‌گونه امور نمود.