يک هزار سال قبل از ميلاد مسيح شاخه‌اى از نژاد هند و اروپايى يعنى ايلى و رها (IIIrians) در سرزمين اتريش سکونت اختيار کردند. آنان از تمدن پيشرفته‌اى برخوردار بودند.


حدود چهارصد سال قبل از ميلاد مسيح قوم سلت (Celt) از شمال غربى اتريش وارد اين سرزمين شدند اين تنها بخشى از هجوم عمومى سلتها بود که بعدها سراسر اروپا را نيز فرا گرفت - سلتها اقوامى جنگجو بودند که دايم با يکديگر در جنگ و ستيز به‌سر مى‌بردند. پس از مدتى (۱۴ ق.م.) رومى‌ها از جنوب وارد اين سرزمين شده و آن را تحت سيطره خود درآوردند و به سلتها راه و رسم زندگى و صحيح و کشت و پرورش گياه را آموختند و به تدريج در دامنه‌هاى آلپ و منطقه دانوب يک امپراتورى بزرگ به‌وجود آوردند. استان رومى نوريکم (Noricum) (پادشاهى سابق سلت) تقريباً شامل اتريش کنونى بوده است. تحت سيطره رومى‌ها آلپ و مناطق دانوب داراى يک اقتصاد و فرهنگ شکوفا شد.


به‌طور کلى در طول تاريخ اتريش، برخورد طوايف و اقوام خانه به‌دوش که همه از يک نژاد نبودند پيوسته به کشمکش و زد و خورد انجاميده و موجب مهاجرت يکى از آنها شده است.


هم‌زمان با تولد مسيح، بربرهاى وحشى سلتها و روميان را سخت تحت فشار گذاشتند و در نتيجه سلتها نقاط مختلف اروپا را ترک گفتند و به ايرلند پناه بردند. حدود قرن چهارم ميلادى کوچ بزرگ اقوام ژرمن (Germanic Tribes) به سرزمين اتريش آغاز گرديد و به تدريج طى قرن‌ها در پهناى اين سرزمين هون‌ها (Hun)، آوارها (Avars)، اسلاوها (Slavs) و مجارها (Magars) سکونت اختيار کرده و بر اين سرزمين حکمرانى نمودند.


در سال ۵۰۰ تا ۷۰۰ ميلادى اقوام باويري (Bavarian tribes) که در همسايگى اتريش بودند به اتريش هجوم آوردند. شارلماني (Charlemangne)، امپراتور معروف اروپا، در اواخر قرن هشتم ميلادى (۷۸۸م) آورها را شکست داد و اتريش را تحت سيطره خود در آورده و در قسمت‌هايى از آن ايالتى مرزى به نام قلمرو شرقى اوسترايشه (Ostarrichi) (نام محلى اتريش فعلي) را تأسيس نمود، مدتى بعد يعنى در ۸۸۰ ميلادى اين حکومت با هجوم مجارها سقوط نموده و اتريش تا سال ۹۵۵ ميلادى تحت حکومت آن قوم قرار گرفت. در اين سال اوتوکبير (Otto the Grate - I) پادشاه باوير، مجارها را در نبرد لخفيلد (Lechfeld) شکست داد و دوک‌نشين اتريش به‌وجود آمده را به خاک باوير ملحق نمود.


از آن زمان تا هزاران سال بعد، دو دودمان بزرگ بابنبرگ (Babenberg)( سال ۲۷۰) و هابسبورگ (Habsburg) ( سال ۶۴۰) بر اتريش فرمانروايى کردند. پادشاهان سلسلهٔ هابسبورگ که از قرن سيزدهم تا بيستم ميلادى اين سرزمين را زير فرمان داشتند، با انقياد نژادهاى ديگر، امپراتورى وسيع و نيرومندى پديد آوردند. در طول قرن شانزدهم و هفدهم اين کشور سنگر استوارى شد که مى‌توانست در برابر هجوم طوايف جنگجوى ترک، که از جانب مشرق به اروپا سرازير شده بودند، مقاومت کند. با وجود سرازير شدن اقوام و نژادهاى گوناگون به اين سرزمين، بيشتر مردم اتريش کنونى از اعقاب همان اقوام باويريايى هستند که از سال‌هاى پانصد تا هفتصد ميلادى به بعد در اين سرزمين مى‌زيسته‌اند. اين ملت آداب و رسوم خاص خود دارند که از دوران گذشته بر اثر آميزش با اقوام ديگر بصورت امروزى خود درآمده است.


نژاد مردم اتريش سفيد است و اقليّتى نيز متشکل از اسلاوها، ايتاليايى‌ها، مجارها در اتريش زندگى مى‌کنند. نتيجه اين اختلاط اقوام و نژادها اين است که اتريشى‌ها خالص نيستند. برخى بلند و باريک با پوست روشن و چشم‌هاى آبى و موى بور و بعضى ديگر با پوست تيره و چشم‌ها و موهاى قهوه‌اي، و عده معدودى متفاوت با دو گروه فوق به چشم مى‌خورند.