حزب کمونيست آرژانتين در سال ۱۹۲۲ و به توسط پنلون (Penelon) از نخستين کمونيست‌هاى وابسته به روسيه تأسيس گرديد. على‌رغم سابقه نسبتاً طولاني، اين حزب بنابه دلايل عديده‌اى هرگز نتوانست از همان آغاز شروع به کار خود از تحرک و مقبوليت عمومى همطراز با ساير احزاب چپ در کشور برخوردار شود.


دليل عمده و اصلى اين مسئله نيز در دوران حاکميت نظاميان و قبل از بروى کار آمدن دولت‌هاى غيرنظامى اخير، ناشى از عدم وجود يک پايگاه مقبول و مستحکم در بين دولت‌هاى نظامى وقت و مردم آرژانتين بوده است. چراکه مردم اين کشور طى قرن گذشته عمدتاً از افکار و انديشه‌هاى ايريگوئن و پورن الهام مى‌گرفتند و با تکيه برمبانى ناسيوناليستى و مذهبى خود زمينه طرد مارکسيست‌ها را از مدت‌ها قبل فراهم ساخته بودند. با به روى کار آمدن غيرنظاميان از ۱۹۸۳ تاکنون نيز، پايگاه قويتر احزاب غيرچپ پرونيست و راديکال در نزد مردم از يک‌سو و تأثير پذيرى حزب کمونيست آرانتين نيز بمانند احزاب کمونيست ديگر کشورها از فروپاشى و اضمحلال کمونيسم در جهان از سوى ديگر باعث شده تا حزب کمونيست آرژانتين بيش از هر زمان ديگرى پايگاه عمومى خود را از دست داده و در معرض زوال و اضمحلال نهايى قرار گيرد.


به عبارت ديگر گرچه که حزب کمونيست آرژانتين نيز بمانند ديگر احزاب چپ اين کشور چون حزب سوسياليست و جناح‌هاى وابسته به آن در حال حاضر در گذر از يک دوران انتقالى قرار گرفته، لکن با توجه به عدم برخوردارى آن از پايگاه قوى و مستحکم در نزد مردم آرژانتين از همان ابتداى تأسيس تا به کنون، تضمين‌هاى به مراتب کمتريبرايادامه بقا و استمرار حيات اين حزب به نسبت ساير احزاب چپ آرژانتين وجود دارد که آثار ناشى از اين امر در عدم دستيابى اين حزب (حتي) به يک پيروزى نسبى در دوره‌ها مختلف انتخاباتى بويژه پس از به روى کار آمدن غيرنظاميان کاملاً آشکار گشته است.