آرژانتين از يک جمهورى قدرال مرکب از ۲۳ استان و يک ناحيه پايتخت (Capital Federal) تشکيل شده است. تا قبل از اتخابات عمومى فرماندارى‌ها و نمايندگان مجلس ملى و استانى در سال۱۹۹۱ ميلادي، تعداد استان‌هاى اين کشور را ۲۲ ايالت ذکر مى‌کردند. اما با استان شدن تيرا دل فوئگو در منتهى‌اليه جنوبى اين کشور و امکان انتخاب فرماندار و نمايندگان مجزا در اين منطقه، تعداد استان‌هاى به ۲۳ استان افزايش يافت.



براساس قانون اساسى آرژانتين (مصوب ۱۸۵۳) هر يک از استان‌ها داراى قانون اساسى خاص خود بوده و استانداران با رأى مستقيم مردم استان انتخاب و براى مدت ۴ سال زمام امور را بدست مى‌گيرند. اگر چه با توجه به بافت فدرالى اين کشور، استان‌هاى مذکور در امور مربوط به دفاع و سياست خارجى از دولت مرکزى تبعيت مى‌کنند، لکن در ساير موراد به موجب قانون اساسى ملى از حقوق و اختيارات نسبتاً وسيعى برخوردار بوده و تدوين بودجه سالانه، عفو مجرمين و حتى فرماندهى کل قواى نظامى استان از جمله اختيارات آنها به شمار مى‌رود.


همچنين هر استان نهاد قانون‌گذارى خاص خود را دارد و استان‌هايى که بيش از ۵۰۰ هزار نفر جمعيت داشته باشند، مى‌توانند داراى دو مجلس قانون‌گذارى شوند. از آنجايى که براساس قانون اساسى ملي، حکومت مرکزى حق دارد براى حفظ حاکميت ملى در شرايط بحرانى در امور داخلى استان‌ها مداخلى نمايد، در مواردى که به هر دليلى استان مذکور نتواند مستقلاً از عهده امور مربوط به خود برآيد، رئيس جمهور با تعيين يک نفر والى موقتاً اداره امور استان مورد نظر را به عهده خواهد گرفت.

قانون اساسى

قانون اساسى آرژانتين مصوب سال ۱۸۵۳ ميلادى است که از بسيارى جهان شبيه قانون اساسى ايالات متحده آمريکا مى‌باشد. اين قانون قواى سه گانه اجرايي، قانون‌گذارى و قضايى را از يکديگر منفک و مجزا مى‌داند و قوه قانون‌گذارى و به دو مجلس سنا و نمايندگان تقسيم مى‌کند. (با توجه به اين تاريخ اصطلاحات اين قانون تکميل نشده در خصوص ساير موراد نمى‌توان اظهار نظر قطعى کرد.)

قوه مجريه

تا قبل از اصلاحات اخير قانون اساسي، رئيس جمهور و معاون او هر شش سال يکبار بار رأى مستقيم مردم و از بين نامزدهاى احزاب مختلف سياسى برگزيده مى‌شدند. ليکن با توجه به اصطلاحات انجام گرفته اين مدت به ۴ سال با امکان انتخاب مجدد تغيير يافته است. برهمين اساس رئيس جمهور فرمانده کل قوا نيز بوده و شخصاً اعضاى دولت را انتخاب مى‌کند. معاون رئيس جمهور نيز در غياب وى عهده‌دار انجام برخى از امور مربوط به رئيس جمهور مى‌باشد.


قوانين مصوبه مجلسين پس از امضاى رئيس جمهور لازم الاجرا مى‌گردند و شخص وى مى‌تواند هر طرحى را براى يک بار و تو نمايد. بدين صورت که اگر مخالف طرح باشد و آن را امضاء ننمايد، طرح مذکور مجدداً به مجلسين باز مى‌گردد و به رأى گذاشته مى‌شود. چنانچه اين بار با دو سوم آراء نمايندگان تصويب گردد به کميسيون تجديد نظر مرکب از تعدادى از نمايندگان دو مجلس ارجاع مى‌شود و در صورت تصويب اين مجمع، طرح قدرت قانونى يافته و رئيس جمهور موظف به امضاء آن مى‌باشد.

قوه مقننه

قوه مقننه در آرژانتين مرکب از مجلس نمايندگان و سنا است که تعداد آن بستگى تام به ميزان جمعيت کشور دارد. اين دو مجلس در حال حاضر محموعاً داراى ۳۰۵ نماينده مى‌باشد. (با استان شدن تيرادل فرنگو دو نماينده به مجلس سنا و يک نماينده ديگر به مجلس نمايندگان افزوده شده است.) که از اين بين، ۲۵۷ کرسى به مجلس نمايندگان اختصاص داشته و اعضاى آن براى يک دوره چهار ساله انتخاب مى‌شوند لکن با توجه به عوامل مختلفى که ممکن است موجبات کاهش تعداد نمايندگان کنگره را به وجود آورد، هر دو سال يک بار براى جايگزين ساختن نمايندگان مورد نياز رأى گيرى مجدد صورت مى‌پذيرد.


مجلس سنا نيز داراى ۴۸ عضو مى‌باشد که به هر استان دو سناتور اختصاص دارد. دوره سناتورها ۹ سال مى‌باشد که هر سه سال يک سوم آنها تجديد مى‌گردند. بعلاوه دولت لوايح خود را به مجلسين ارائه نموده و نمايندگان نيز مى‌توانند طرح‌هايى را به اين نهاد پيشنهاد نمايند.

قوه قضاييه

دادگاه عالى قاضيى از ۹ قاضى عالى ( تا قبل از اصلاحات سال ۱۹۹۳ درسيستم قضايى کشور تعداد قاضى‌هاى مذکور ۵ تن بود.) تشکيل مى‌شود که از طرف رئيس جمهور پيشنهاد و پس از تصويب سنا، مصوب مى‌شوند. اين ديوان بر دادگاه‌هاى پايين‌تر نظارت دارد. دادگاه‌ها نيز عمدتاً به دو دسته جزايى و حقوقى تقسيم شده‌اند. ضمناً هريک از استان‌هاى کشور نيز نظير دولت فدرال داراى دادگاه‌هاى مشابه و ديوان عالى خاص خود است که مستقيماً و مستقلاً عمل مى‌کنند.