گمان مى‌رود آنگولا از غنى‌ترين کشورها از جهت منابع معدنى در منطقه جنوب آفريقا باشد. دو منبع معدنى نفت و الماس از اهميت ويژه‌اى در اقتصاد اين کشور برخوردار بوده و آنگولا دومين صادرکنندهٔ هيدروکربن‌ها در آفريقاى جنوب صحرا بعد از نيجريه مى‌باشد. معادن الماس کيبرليت اين کشور، همچنين منطقه غنى الماس جهان است و تصور مى‌شد درآمد فروش الماس (متأثر از جنگ‌هاى داخلى سال‌هاى قبل) در نيمه دههٔ ۱۹۹۰ توانسته باشد افزايش چشمگيرى پيدا کرده باشد. در سال ۱۹۸۶، کنترل کامل اين بخش اقتصادى از سوى مؤسسه دولتى اندزاما (Enazama) اعمال شده است که توسط آن يک سياست جديد در سطح ملى دربارهٔ بهره‌بردارى از معادن الماس صورت گرفته است، به اين صورت که معادن به بلوک‌هائى تقسيم شده است و هر بلوک براساس توافق‌هاى مشترک را با شرکت رون سلکشن ترست (Roan Selection Trest) براى انجام عمليات بهره‌بردارى در منطقه کافونفو (Kafunfo) در استان کوآنگو (Cuango)، امضاء کرد. مقدار توليد الماس در ۱۹۷۴ از ۴/۲ ميليون قيراط به ۳۰۰ هزار قيراط در ۱۹۷۶ کاهش يافت. سپس در ۱۹۷۹ به ۶۹۹ هزار قيراط و در ۱۹۸۰ به ۵/۱ ميليون قيراط افزايش يافت اما در ۱۹۸۵ مجدداً به ۹۰۰ هزار قيراط کاهش يافت.


در ۱۹۸۶، محصول اين صنعت، به رغم بازسازى آن تنها به ۲۰۰ هزار قيراط رسيد و کمتر از ۰۳% توليد الماس (تراش نخورده جهان). توليد اين محصول در ۱۹۹۱، ۹۶۰ هزار قيراط و در ۱۹۹۲ تخمين زده مى‌شد تا ۷/۲ ميليون قيراط افزايش داشته باشد. فروش الماس از ۲۲۱ ميليون دلار در ۱۹۸۱ به ۱۵ ميليون دلار در ۱۹۸۶ کاهش يافت. اما به ۱۰۰ ميليون در ۱۹۸۷ و ۱۸۰ ميليون دلار در سال ۱۹۸۸ و به ۲۳۰ ميليون دلار در ۱۹۹۰ رسيد. در ۱۹۹۱ به ۱۷۸ ميليون کاهش يافت. با اين حال نيمى از اين محصول در دست يونيتا بود که طى سال‌هاى جنگ داخلى از مناطق تحت تصرف خود بهره‌بردارى مى‌کرده است. سقوط فروش رسمى الماس در ۱۹۹۱ به جهت رشد شديد فروش غير قانونى آن بود. در نيمه ۱۹۹۲ مديرکل اندزاما اعلام داشت که برداشت‌هاى غير قانونى و تصرف گروه‌هاى چريکى دولت را از ۲۰۰ تا ۳۰۰ ميليون دلار درآمد الماس محروم کرده است. به‌دنبال جنگ‌هاى داخلى ۱۹۹۲، معادن الماس بر کنترل يونيتا درآمد. مع‌هذا، فروش رسمى اين سال به ۲/۱ ميليون قيراط به ارزش ۲۵۰ ميليون دلار تخمين زده شد. در دسامبر ۱۹۸۷ آنگولا و روسيه يک موافقت‌نامه همکارى در مورد معادن الماس و کوارتز امضاء کردند.


در ۱۹۸۹، اندزاما و ببيرز (Bebeers) يک اعلاميه همکارى درمورد جستجوى الماس، استخراج و فروش آن را امضاء کردند و در ۱۹۹۱ قراردادى مبنى بر فروش تمامى محصول الماس ناحيه کوآنگو در مرکز فروش ببيرز امضاء مى‌شود. ببيرز همچنين با تخصيص يک وام ۵۰ ميليون دلارى براى هزينه جستجوى معادن ديگر الماس به آنگولا، موافقت مى‌کند. همچنين سرمايه‌گذارى ببيرز در گمانه‌زنى و برآورد منابع الماس در ۱۹۹۲ اعلام مى‌شود. در ژانويه ۱۹۹۰ اندزاما يک امتياز دو ساله براى استخراج الماس يک ناحيه به وسعت ۷۰۰ کيلومتر مربع در قسمت شمال شرق آنگولا را به پرتغالى‌ها مى‌دهد. در آوريل ۱۹۹۱ دولت اعلام مى‌کند که ۴۹% سهام اندزاما به بخش خصوصى واگذار مى‌شود. صنعت نفت تنها منبع ثابت درآمد دولت مى‌باشد، صادرات هيدروکربن‌ها عموماً بيش از ۹۰% کل اقلام صادراتى دههٔ ۱۹۸۰ را شامل مى‌شده است. بخش نفت بيش از ۵۰% درآمد دولت و حدود ۳۰% GDP را شامل مى‌شود. کل ذخاير قابل دسترسى نفت خام تا ۸۱۸/۱ ميليون بشکه در ۱۹۹۱ تخمين زده مى‌شد. توليد نفت به‌طور تحت حفاظت نيروهاى کوبائى قرار داشت. در ۱۹۵۵ يک کمپانى بلژيکى به نام پتروفينا (Petrofina) در درهٔ کوآترا نفت اکتشاف کرد.


بلافاصله يک شرکت بهره‌بردارى مشترک از سوى دولت آنگولا و شرکت پتروفينا به نام پترانگول (Petrangol) تأسيس مى‌شود. اين شرکت مبادرت به ساخت يک پالايشگاه در حومهٔ لوآندا مى‌کند. بيشترين محرک توسعه اين مرکز شرکت نفت خليج کابيندا بود که در ۱۹۶۶ در منطقه ساحل کابيندا به نفت رسيده بود. در ۱۹۷۶ براى سرپرستى و مديريت کليه امور توليد و توزيع مواد سوختى شرکت ملى نفت آنگولا، سونانگول، (Sonangol)، تأسيس مى‌شود. در ۱۹۷۸ به شرکت ملى نفت آنگولا اجازه داده شد که ۵۱% سهام کليه شرکت‌هاى فعال در امر نفت در آنگولا را در دست داشته باشد، گرچه امور مديريتى شرکت‌هاى فوق در دست شرکت‌هاى خارجى باقى ماند. ۷۹-۱۹۷۸ شرکت ملى نفت آنگولا سواحل آنگولا به جزء کابيندا را به ۱۳ ناحيه بهره‌بردارى تقسيم کرد که براساس توافقات همکارى دو جانبه به کمپانى‌هاى خارجى واگذار شد. گرچه حوزهٔ نفتى کابيندا (که توسط شرکت آمريکائى چورون (Chevron Corporation) بهره‌بردارى مى‌شد) به‌صورت هستهٔ اصلى نفت اين کشور باقى مانده (با دو سوم کل توليد نفت). مقاطعه‌هاى ديگرى نيز در مسئله نفت با شرکت‌هاى آجيپ (Agip)، الف (Elf)، کوزوکو (Conoco) و تکزاکو (Texaco) بسته شد. به‌علاوه سونانگول خود نيز يک برنامه توليد مشترک با شرکت برزيلى براز پترو (Braspetro) و پتروفينا در دست اجراء داشت.


در ۱۹۹۲ الف، ۱۰% سهام کوبگوک (Cabgoc) را خريد که سهم شرکت ملى نفت آنگلولا در آن به ۴۱% کاهش يافت. سهم چورون در آن ۲/۳۹% و آجيپ ۸/۹% بود. شرکت ملى نفت آنگولا بعداً ۵۱% سهام امتياز بهره‌بردارى پتروفينا در درهٔ کوآترا را خريد که شامل پالايشگاه لوآندا نيز مى‌شد که توليدات آن بيشتر به تقاضاى داخلى اختصاص داشت. شرکت ملى نفت آنگولا همچنين ۵۱% سهام امتياز پتروفينا در منطقه رودخانه کنگو را نيز در اختيار دارد. تکزاکو ۲۳/۱۶% سهام را در اختيار دارد. توليد نفت از فلات قاره در ۱۹۹۱ به ۳۰ هزار بشکه روزانه تخمين زده مى‌شد. به هر حال، توليد با کاهش ميزان ذخاير تصور مى‌رود رو به کاهش باشد خاصه در منطقه دره کوآترا که تخمين زده مى‌شد که ميزان نفت قابل استخراج آن تا ۸۵% قابل برداشت شده باشد. پتروفينا مبادرت به جستجوى نفت در فلات قاره در مناطق دورتر کرد اما اينگونه عمليات مورد تهديد حملات يونيتا بود. به‌رغم وضعيت امنيتى نامطمئن در منطقه کابيندا در ۱۹۹۲ اجازه نامه براى استخراج نفت از منطقه ساحلى آن صادر شد که طرف‌هاى مقاطعه شرکت‌هاى اسکيدنتال (Occidental) آمريکا، بريتيش پتروليوم (British Petroleum) و پتروفينا (Petrofina) بودند. به جهت تداوم و سرمايه‌گذارى در دههٔ ۸۰، توليد نفت به سرعت در اين دهه رو به توسعه گذاشت برآورد مى‌شد که مجموع سرمايه‌گذارى شرکت‌هاى نفتى در آنگولا در خلال سال‌هاى ۹۰-۸۷ بالغ بر ۰۵۰/۲ ميليون دلار باشد.