تنيس روى ميز از ابتدا چه بوده و چگونه پايه‌گذارى گرديده است؟ اشکال گوناگونى را از اصل اين بازى که امروزه ما آن را تنيس روى ميز مى‌‌شناسيم مى‌توان ارائه کرد. اين جوانه و در واقع شاخه سرسبز به عنوان يک تفريح به روى ميزى در جنگل، دامنه کوه و يا در هوايى آزاد بکار گرفته شده است ابتدا وسايل و لوازم کار ساده بود و با قرار دادن يک رديف کتاب در عرض و در ميانه ميز معمولى يا ميز نهارخورى بازى انجام مى‌گرفت تدريجاً در انگلستان توليدکنندگان لوازم ورزشى و دست‌اندرکاران بازى‌ها توپ و تور را ابداع کردند و به آن نام‌هايى تحت عنوان (GOSSIMA) زدن و (WIFF-WFF) به دليل سرگرمى مردان و زنان آذين بستند در اين ميان يک مؤسسهٔ تجارتى در انگلستان با فکرى ماهرانه توانست با مواد سلولزى گياهى (CEELLOLOID) توپ با صدايى بسازد علاوه بر آن راکت‌هاى مجوف از پوست گوساله و ميزهايى که مى‌توانست ضربه‌ها و برخوردهاى توپ را بهتر و فنى‌تر ارائه نمايد ساخته شود. و به همين دليل به آن (PING-PONG) نام نهادند.
در اوايل اين قرن هرچند که (PING-PONG) براى مردم يک هديه روز به شمار مى‌آمد اما آن را به دشوارى مى‌پذيرفتند و اين امر موفقيت آن را با مشکلى روبرو مى‌کرد با اين وجود بعد از صرف نهار و شام يک سرگرمى به حساب آمده جاى خود را آرام آرام و گام به گام محکم مى‌کرد. عده‌اى از محققان در سال ۱۹۰۳ نقل کردند که مردان پيراهن‌هاى ضخيم مى‌پوشيدند و خانم‌ها نيز يک پيراهن ساتن بلند مانند لباس شب براى بازى به تن مى‌کردند. هرچند که اين کار چندان مطلوب نبود. در آن زمان بازى پينگ‌پنگ شيفتگان زيادى پيدا کرده و مد روز شده بود اما هنوز يک راه و روش استاندارد جهت احتساب، هماهنگى و بعلاوه تجهيزات همگن براى شرکت‌کنندگان بازى که معمولاً مى‌خواستند يک بازى جدى را ارائه کنند وجود نداشت.
شيفتگى و علاقه‌مندى جوانان بخصوص هيجده سالگان به اين بازى باعث شد که سکون و يکنواختى خود را به قوانينى که براى اين بازى به وجود آمده بود بسپارد تا اين قوانين هيجان بازى را مشخص کند و بهبود بخشد. در آن زمان بود که شهرت آن به خارج از انگلستان رفت. البته (PING-PONG) در اروپاى مرکزى بين سال‌هاى ۱۹۱۰-۱۹۰۵ چندان ترقى نداشت اما زمانى که تجهيزات اين بازى به ژاپن رفت در واقع بذر پرقدرتى بود که درخت تنومندى را در آنجا به وجود آورد و از اين نهال مهاجر به خوبى مراقبت و استقبال بعمل آمد.
تمديد و تجديد نشستى که بين انجمن‌هاى ملى انگلستان و ويلز (WALES) بعد از جنگ اول جهانى به عمل آمد با يک رشته قوانين عمومى و نيز تنظيم آئين‌نامه‌هايى جهت کسانى که در سراسر دنيا مى‌خواستند به رقابت بپردازند به انجام رسيد. در اين نشست‌ها مقرر شد که اقدامات لازم صورت پذيرد و بيش از سال ۱۹۲۰ براى اين دو انجمن آئين‌نامه تنظيم شده و به اجرا در آمد و به همه دنيا ابلاغ گرديد و در يک گردهمايى و مجمع بين‌المللى که سال ۱۹۲۶ بين ۹ کشور (استراليا، چک‌اسلواکي، دانمارک، انگلستان، آلمان، مجارستان، هند، سوئد، ويلز) در لندن شکل يافت تصميم گرفته شد که (PING-PONG) به نام (TABLE TENNIS) تغيير نام پيدا کند بنابراين تشکيل فدراسيون بين‌المللى تنيس روى ميز تحقق يافت THE INTERNATIONAL TABLE TENNIS FEDERATION (ITTF)
اولين سرپرست اين فدراسيون HONJVOR MONTAGE بود در آن زمان تجهيزات و وسائل اين سرگرمى مى‌رفت تا شکل و نماى يکنواختى بخود بگيرد ابتدا ميزى به ابعاد رسمى (طول و عرض ۵/۱۵۲ سانتى‌متر و ۲۷۴ سانتى‌متر) و ارتفاع (۷۶ سانتى‌متر) از سطح زمين به تصويب رسيد. راکت‌ها از چوب ساخته شد و سپس روى آن بوسيله نوار پلاستيکى دانه‌دار پوشيده شد تا توپ قدرت عکس‌العمل قابل توجهى بيابد و ساخت توپ با چرخشى قابل ملاحظه به کارخانه‌ها سپرده شد. هرچند اين سرگرمى هنوز هم بخوبى جا نيافتاده بود ولى با پوشش گسترده خود مى‌رفت که جاى سرگرى را با ورزش تعويض نمايد با اين تعويض هم مى‌بايست از تکنيک‌هاى ماهرانه و هم از يک نيروى بدنى پرتحرک و چشمگير استفاده بعمل آورد و بدينگونه بود که (TECHNICAL SKILL) و (PHYSICAI ABILTY) در آن مطرح شد.
در جنگ جهانى دوم که پايه‌هاى وحشت و کشتار در بين ملت‌ها گسترش يافته بود عضويت در (ITTF) گسترش و طيف وسيع‌ترى يافت اکنون فدراسيون بين‌المللى تنيس روى ميز (تا جولاى سال ۲۰۰۱ ميلادي) ۱۸۶ عضو دارد و گسترده‌ترين عضويت را در بين فدراسيون‌هاى بين‌المللى که راکت وسيله ورزش آنان مى‌باشد دارا است و در بين فدراسيون‌هاى ورزشى جزء شش فدراسيون برتر جاى دارد انجمن‌ها مسابقات بين‌المللى تشکيل داده و جهت پيشبرد اين رشته در بعد ورزشى و روحى و روانى فعاليت‌هاى چشمگيرى انجام داده تا در يک طبقه‌بندى به طور رسمى مسابقات جوانان ۱۵ ساله و ۱۸ ساله و ۲۱ ساله رايج و گنجانده شد. شايد بتوان گفت که در مقابل تغييرات محدود قوانين بازى بيشتر دقت و تعويض بر روى راکت‌ها انجام شده است زيرا اين مطلب در بالا بردن کيفيت کار و مهارت بازيکن بيشترين تأثير را داشته است. امروزه تنيس روى ميز هم مى‌تواند بصورت يک ورزش در رقابت‌ها خود را توجيه نمايد و هم بتواند بعنوان يک سرگرمى و بازى با جاى‌گيرى محدود مطرح شده و مورد استفاده قرار بگيرد. بعد از حدود هفتاد سال تنيس روى ميز بصورت يک ورزش پرطرفدار و نافذ در پهنه دنيا گسترش يافته است و حدود سى ميليون بازيکن دارد ضمن اينکه داراى ميليون‌ها بازيکنى است که آن را بصورت عادى و غيرجدى در نظر دارند و بعنوان يک تفريح آن را مورد استفاده قرار مى‌دهند. تنيس روى ميز براى اولين بار در سال ۱۹۸۸ در بازى‌هاى المپيک سئول در قسمت‌هاى انفرادى و دو نفره آقايان و بانوان جزء بازى‌هاى المپيک قرار گرفت.