ضدّحمله (Fast Break)

”بسکتبال بازى سرعت است و ضدحمله، بهترين نمايش اين ويژگى است.“

ضدّحمله، تاکتيکى است که باعث کسب امتياز در کوتاهترين زمان ممکن مى‌شود. اين تاکتيک شايد تماشائى‌ترين و محبوب‌ترين تاکتيک‌هاى بسکتبال باشد.

تاکتيک ضدحمله، نه تنها يک تاکتيک غالب بر دفاع جاگيرى است، بلکه يک تاکتيک ضدّحملهٔ سازمان‌دار و منظم نيز، از يک دفاع جاگيرى منشاء مى‌گيرد.

عوامل اجراء ضدّحمله

- ريباند :

مهمترين عامل اجراء ضدّحمله ريباند است. هيچ تيمى بدون توجه به ريباندهاى قوي، قادر به اجراء ضدّحمله نخواهد بود. در کنار ريباند بايد به عامل ”پاس بعد از ريباند“ توجه خاص شود.

ريباندکننده پس از چرخشى حدود ۱۸۰۫۫، مى‌تواند اقدام به يک ”پاس عرضى به سمت خطوط طولى - Out - let“ - پاسى براى خروج توپ از منطقهٔ ذوزنقه، نمايد و يک ضدّحمله سازماندهى شده را پايه‌ريزى کند و يا با ارسال يک پاس بلند بيسبالي، زمينهٔ يک گل مفت را فراهم کند.

- مسير پيش روى توپ :

پس از ريباند توپ و تثبيت مالکيت آن از سوى مدافعان، عامل مهم ديگر، مسير پيش روى توپ به سمت حلقهٔ مقابل است. معمولاً براى آنکه توپ با سرعت بيشتر و بدون برخورد با تيم مقابل به حلقهٔ مقابل برسد، سه دالان فرضى ٭ به موازات خطوط طولى براى پيش‌روى توپ در نظر گرفته شده است. دالان‌هاى ۱ و ۳ معمولاً مسير بازيکنانى است که بدون توپ و با سرعت، خود را به سمت حلقهٔ مقابل مى‌رسانند و دالان ۲، معمولاً مسير بازيکنان با توپ مى‌باشد.

٭ دالان ۲ در واقع شامل دو دالان است که تقسيم آن به دو قسمت بيشتر در بحث ضدحملهٔ ثانويه کاربرد دارد.

- سرعت :

سرعت، از عوامل باارزش در ضدحمله است. بايد توجه شود که منظور از سرعت در بسکتبال سرعتِ حداکثر نيست، بلکه منظور ”سرعت بهينه - Optimum Speed“ بازيکنان و توپ است. هماهنگى سرعت بازيکنان بدون توپ و سرعت توپ، بسيار اهميت دارد، به همين دليل، مسيرهاى حرکت بازيکنان بدون توپ بايد منقطع و هماهنگ با سرعت توپ باشد.