ساختار گام دويدن در دوهاى نيمه‌استقامت و استقامت تا حدود زيادى شبيه به ساختار گام‌بردارى در دوهاى سرعت است. با اين وجود، تکنيک گام دويدن مخصوصاً در مسافت‌هاى طولانى‌تر، تفاوت‌هائى با دوهاى سرعت، به‌شرح زير دارد:
ـ نحوهٔ قرار گرفتن پا روى زمين با توجه به مسافتِ مسابقه تفاوت دارد.
ـ پا از عقب با زاويهٔ باز زانو يعنى ساق پا تقريباً موازى با زمين به‌طرف جلو تاب داده مى‌شود.
ـ باز شدن يا کشيده شدن مفصل لگن، زانو و مچ در خلال مرحله رانش مى‌تواند کامل باشد (دوهاى نيمه‌استقامت) يا کامل نباشد (دوهاى استقامت)
ـ بالا آوردن زانو در مقايسه با گام سرعت کمتر است.
ـ حرکت دست‌ها، داراى دامنهٔ حرکتى کوچکترى است.
