چکش

ساختمان چکش

چکش بايستى از سه قسمت سرفلزى، سيم و دستگيره تشکيل گردد.

۱. طرح دايره پرتاب چکش.

۲. طرح دواير مرکزى براى پرتاب چکش و ديسک.

سر چکش

اگر غلاف يا ماده‌اى پُر شود بايستى اين‌کار به نحوى انجام گيرد که ماده پُر کننده در داخل غلاف غيرقابل حرکت و ثابت باشد و مرکز ثقل آن بيش از ۶ ميلى‌متر از مرکز کُره فاصله نداشته باشد.

سيم:

سيم بايستى يک تکه صاف و از جنس فنر فولادى که قطر آن کمتر از ۲ ميلى‌متر نباشد و يا از سيم استاندارد شماره يازده ساخته شود. سيم چکش نبايد در زمانى که عمل پرتاب انجام مى‌گيرد بطور محسوس به طولش اضافه گردد.

براى اتصال يک سر يا هر دوسر سيم بايستى به شکل قلاب درآيد.

ساختمان دستگیره :

دستگيره ممکن است از يک حلقه يا ۲ حلقه سيم تشکيل گردد ولى بايستى محکم باشد و هيچ‌گونه مفصل متحرک نداشته باشد. در موقع پرتاب چکش نبايستى بطور قابل ملاحظه‌اى بطول آن اضافه گردد ( کش بيايد). دستگيره بايستى طورى به سيم متصل گردد که درون حلقه گردش نکند و در نتيجه بطول کشى چکش اضاف ننمايد.

اتصالات سیم:

سيم بايستى بوسيله محور گردنده‌اى که ممکن است بلبرينک يا ساده باشد به سر چکش متصل گردد. دستگيره بوسيله حلقه يا مفصلى به سيم متصل مى‌شود ولى به هيچ‌وجه نبايستى از حلقه‌گردان استفاده شود.

خصوصیات چکش

مرکز ثقل سرچکش

مرکز ثقل سر چکش نبايستى از ۶ ميلى‌متر از مرکز کُره فاصله داشته باشد. بايستى امکان کنترل وزنه سر چکش با قراردادن طول کمتر دستگيره روى لبه تيز مدوٌر يک سوراخ افقى که به قطر ۱۲ ميلى‌متر باشد، وجود داشته باشد.