درموقع سنجش قدرت، معمولاً افراد، بيشينهٔ نيروى خود را در مقابل دستگاه اندازه‌گيرى به‌کار مى‌برند. آنها ممکن است اندام‌هاى خود را حرکت دهند، مثل وقتى که قدرت ايزوتوينک (مقاومت ثابت) يا قدرت ايزوکنتيک (سرعت ثابت حرکت) آنها آزمايش مى‌شود يا اينکه قدرت و نيروى خود را در مقابل يک نيروى مقاوم غيرمعقول مانند آزمون قدرت ايزومتريک به‌کار مى‌برند. پژوهشگران گزارش مى‌کنند که گروه عضلانى مانند خم‌کننده‌هاى مفصل زانو و بازکننده‌هاى مفصل آرنج در آزمون‌هاى ايزومتريک و در اندازه‌گيرى‌ها به‌کار مى‌روند. آنها همچنين زاويهٔ مفصل را برحسب درجه در هنگام ايجاد نيرو گزارش کرده‌اند. دانستن زاويهٔ مفصل ضرورى است، زيرا يک گروه عضلانى مى‌تواند نيرو را در سطوح مختلف و در زاويه‌هاى متفاوت مفصلى اعمال کند. موقعى که از فردى خواسته شود تا اندام‌هاى خود را حرکت دهد، پژوهشگران معمولاً سرعت حرکت او را برحسب درجه بر ثانيه گزارش مى‌کنند.
ابزارى که معمولاً براى سنجش قدرت به‌کار مى‌رود نيروسنج فنرى است. از افراد خواسته مى‌شود تا دستهٔ آن را با دست فشار دهند و سپس مقدار نيروى توليد شده با حرکت عقربهٔ نيروسنج ثبت مى‌شود. موقعى که آزمون قدرت ايزومتريک به عمل مى‌آيد، از يک تنش‌سنج (Tensiometer) که به کابلى وصل شده است و در انتها به يک نيروى مقاوم غيرمنقول متصل است استفاده مى‌شود. فرد مورد آزمايش، دستهٔ متصل به کابل را مى‌کشد، در اين صورت فشار حاصل توسط تنش‌سنج ثبت مى‌شود. نيروسنج و تنش‌سنج هر دو مقدار نيروى توليد شده را برحسب نيوتن که يکى از واحدهاى نيرو است ثبت مى‌کنند.