رفلکس‌هاى طفوليت با باليدگى او به‌تدريج ضعيف شده تا جايى که تحريک نمى‌شوند. کسانى که با اطفال کار مى‌کنند، برخى از اوقات از الگوى ظاهر و ناپديد شدن رفلکس‌ها براى سنجش و ارزيابى رشد کودک استفاده مى‌کنند. هرگاه رفلکس‌ها در سنى نزديک به حد متوسط ظاهر و ناپديد شوند، رشد کودک طبيعى است. هرگونه انحراف از الگوى طبيعى و نحوهٔ اجراء آن ممکن است علامت نوعى مشکل و مسأله باشد. هرگاه رفلکسى تا مدت‌ها بعد از حد متوسط سنى باقى بماند، ممکن است نشان‌دهندهٔ نوعى اختلال ناشى از آسيب مغزى باشد (پى‌پر، ۱۹۶۳). فقدان يا وجود پاسخ بسيار ضعيف در يک طرف از بدن نيز ممکن است بازتاب نوعى اختلال مغزى باشد.
ظاهر شدن دوبارهٔ رفلکس‌هاى طفوليت در دوره‌هاى بعدى زندگى همراه با بيمارى عصبى خواهد بود.
توجه داشته باشيد که افراد با توجه به برنامهٔ زمانى مخصوص به خود رشد مى‌کنند و ممکن است تا اندازه‌اى از ميانگين سنى جلو يا عقب باشند. علاوه بر اين برآورد زمان دقيق ناپديد شدن يک رفلکس مشکل است. اگر رفلکسى ماه‌ها بعد از ميانگين سنى آن باقى بماند ممکن است علامت هشداردهنده‌اى از وضعيت بيمارى باشد. پاسخ‌هاى رفلکسى به وضعيت و شرايط محيطى بسيار حساس هستند. يک شخص مبتدى و کار ناآزموده ممکن است برخى از جنبه‌هاى محيطى را ناديده بگيرد، در اين صورت پاسخى از طرف طفل نشان داده نمى‌شود و نهايتاً او به اشتباه، وجود نوعى بيمارى را نتيجه‌گيرى مى‌کند، لذا بهتر است براى اين نوع سنجش و ارزيابى‌ها، کار را به افراد حرفه‌اى و تربيت شده واگذار کرد.