هدف از دريافت حفظ مالکيت يک شيء پس از دريافت است. دريافت يک شيء با دست‌ها بهتر از دريافت آن به کمک بدن است؛ زيرا به اين ترتيب فرد مى‌تواند به‌طور سريع توپ را با دست‌ها براى هر موقعيت ديگرى که بخواهد آماده کند. معمولاً پس از دريافت، عمل پرتاب انجام مى‌گيرد.
ويژگى‌هاى دريافت ابتدايى:در اولين تلاش‌هاى کودک براى دريافت، عمل جذب نيرو بسيار کم است. کودکى که او را در تصوير زير مشاهده مى‌کنيد، دست‌ها و اندام‌هاى بالايى را در يک وضعيت سفت (خشک) قرار داده است. اين کودک به جاى دريافت توپ با دست‌ها، آن را به کمک سينه مهار مى‌کند. بستن چشم‌ها و منحرف شدن کودکان در موقع انتظار براى رسيدن توپ امرى عمومى و مشترک است.
دريافت ماهرانه: در تبديل از شکل ابتدايى دريافت به شکل‌هاى ماهرانهٔ آن، همان‌طور که در تصوير زير مشاهده مى‌شود، کودک بايد موارد ذيل را انجام دهد:
- دريافت توپ با دست‌ها و جذب تدريجى نيروى آن
- کسب توانايى حرکت به چپ و راست، جلو يا عقب، به‌منظور دريافت توپ
- بالا نگه داشتن نوک انگشتان براى دريافت توپى که ارتفاع دارد و پائين نگه‌داشتن آن براى دريافت توپى که ارتفاع آن کم است
تغييرات رشدى در مهارت دريافت کردن: به‌دليل اينکه ترتيب مهارت‌هاى دريافتى به شرايطى که فرد اين مهارت را انجام مى‌دهد بستگى دارد، شناسايى مراتب رشدى آن از مهارت‌هاى جابه‌جايى و پرتابى مشکل‌تر است. عوامل متغير بسيارى در مهارت دريافت کردن وجود دارد: شکل و اندازهٔ توپ (توپ بسکتبال در مقايسه با توپ فوتبال آمريکايي)، سرعت مسير حرکت، نقطهٔ رسيدن، و از اين قبيل. هان استرايکر، برانتا و سيفلد (۱۹۸۳) براى آزمايش اعتبار مراتب رشدى عمل دست در دريافت با دو دست يک مطالعهٔ مقدماتى انجام دادند. آنها با پيشرفت کودکان در مهارت دريافت به تدريج از توپ‌هاى کوچکتر استفاده کردند. ترتيب رشدى که ابتدا توسط سيفلد و همکاران او (۱۹۷۲) ارائه شد و در جدول زير آمده است. اکثر پسران، و تقريباً نيمى از دختران ۸ ساله‌اى که اين محققان مورد آزمايش قرار دادند از نظر عمل دست در سطح بالا بودند. عملاً تمام اين کودکان در اين مقطع مراحل اول و دوم مراتب رشدى شناخته شده توسط همين محققان را گذراندند. با آنکه درصد بيشترى از پسران از نظر اجراء مهارت از دختران بهتر بودند، با اين حال در مجموع عمل دست در تمام آزمايش‌شوندگان ۸ ساله به خوبى پيشرفت کرده بود.
استرومير، ويليامز و اسکاب - جورج (۱۹۹۱)، مراتب تکاملى حرکت دست‌ها را در دريافت توپ کوچک ارائه کردند (جدول زير). نکتهٔ برجسته و نمونهٔ اين کار مبتنى بر دريافت توپ‌هائى است که مستقيم به طرف دريافت‌کننده يا به سمت بالا و کنار او پرتاب شدند. با اين مراتب حرکتي، پيشرفت حرکات دريافت‌کننده به شرح ذيل است:
۱. قادر به حرکت دادن بهتر بدن در واکنش به توپ مى‌شود؛
۲. توپ را با دست‌ها مى‌گيرد؛
۳. دست‌ها را براى نقطه‌اى که پيش‌بينى مى‌کند توپ خواهد آمد تنظيم مى‌کند.
محققان مراتب پيشنهادى خود را در يک تحقيق مقطعى (کوتاه مدت) با کودکان ۵ تا ۱۲ ساله آزمايش کردند. تمام کودکان بالاى ۸ سال برخى از وضعيت‌هاى بدن را با توپ تنظيم کردند و ۱۱ تا ۱۲ ساله‌ها در حدود ۸۰ درصد موارد را. در مقابل همين گروه ۱۱ تا ۱۲ ساله وقتى توپ مستقيم به سمت آنها پرتاب شد در ۴۰ درصد موارد فوق بودند، در حالى که وقتى توپ به وضعيت‌هاى مختلف در اطراف آنها پرتاب شد فقط در ۱۰ درصد موارد موفق بودند.