هنگام اجراء مهارت‌هاى حرکتى به‌منظور حمايت موفقيت‌آميز بدن توسط اندام‌هاى مختلف نياز به انتقال وزن بدن و جابه‌جايى آن زياد است. ژيمناست براى حرکت در طول چوب موازنه يا براى به‌دست آوردن و حفظ تعادل جديد، وزن بدن را منتقل مى‌کند. بازيکن ضربه‌زننده در بيسبال يا بازيکن تنيس وزن بدن خود را هنگام زدن ضربه از پاى عقب به پاى جلو منتقل مى‌کند. مهارت‌هاى راه رفتن و دويدن نياز به انتقال دائم وزن از يک پا به پاى ديگر دارد. اگرچه بسيارى از مهارت‌ها را مى‌توان جزء مهارت‌هاى انتقال وزن طبقه‌بندى کرد، برخى از آنها کاملاً متکى به انتقال مناسب وزن در زمان مطلوب هستند. در اينجا دو مهارت از نوع اخير را مورد توجه قرار مى‌دهيم.
اولين مهارت، بلند شدن و ايستادن از وضعيت درازکش به پشت است. در مقايسه با برخى از مهارت‌هاى ورزشي، اين مهارت ممکن است ساده به نظر برسد. مردم مى‌توانند چنين مهارتى را در تمام طول زندگى خود انجام دهند و به اين ترتيب فرصت براى مطالعهٔ تغييرات اين مهارت در طول چند دهه وجود دارد. برخاستن همچنين براى استقلال فردى بسيار مهم است (وان سانت، ۱۹۹۰). براى مثال فردى که سيستم عصبى مرکزى او آسيب‌ديده، ممکن است براى برخاستن از زمين نياز به کمک فرد ديگر داشته باشد. يک مهارت ديگر انتقال وزن، غلت جلو است؛ مهارتى پايه‌اى در ژيمناستيک که برخى از ورزشکاران آن را به‌منظور جذب اندازهٔ حرکت هنگام سقوط مورد استفاده قرار مى‌دهند.