حالت و وضعيت يک جسم چه در حال حرکت و چه در حال سکون موقعى تغيير پيدا مىکند که نيروى ناشى از جسم ديگرى بر آن اثر گذارد. اثر هل دادن و کشيدن جسم دوم که موجبات تغيير وضع جسم اول را فراهم مىکند نيرو مىنامند. بنابراين اگر جسمى در حال سکون باشد، مىتوان آن را با وارد کردن نيرويى از طرف جسم ديگر وادار به حرکت نمود. به همين طريق جسمى که از در حال حرکت است سرعت حرکت و يا جهت حرکت آن را مىتوان بهوسيلهٔ نيرويى که از جسم ديگرى بهوجود مىآيد تغيير داد. بايد توجه داشت که هر نيرويى نمىتواند در وضعيت سکون و يا حرکت يک جسم اثر گذارد مگر اينکه مقدار آن کافى و به اندازهاى باشد که بر اينرسى جسم توفيق حاصل نمايد.
اگر دمبلهاى سنگينى را که روى کفپوش اتاق تمرينات با وزنه قرار دارند دوباره ملاحظه کنيم و ببينيم که دو وزنهبردار به نوبت در صدد بلند کردن آنها از زمين هستند، وزنهبردارى که ضعيفتر است شايد عليرغم جدال و کوششى که به خرج داده است در اين کار توفيقى پيدا نکرده است، اما وزنهبردار قوىتر در بلند کردن وزنه از زمين موفق مىشود و آن را از حالت سکون روى زمين به حالت حرکت در هوا مبدل مىسازد. بنابراين ملاحظه مىکنيم با اينکه در هر دو حالت نيرو براى بلند کردن وزنه از روى زمين بهکار رفته است، نتايج بهدست آمده کاملاً متفاوت مىباشند. اين نتايج مختلف که در اين تجربه بهدست آمدند زمينه را براى تعريف کاملى از نيرو مهيا مىسازند. بهطورى که مىتوان آن را چنين نوشت نيرو چيزى است که سعى مىکند و يا مايل است وضعيت سکون و يا حرکت يکنواخت جسمى را در روى خط مستقيم تغيير دهد.