در قلمرو تربيت بدنى و ورزش براى آزمايش‌هاى طرح شده در رشته‌هاى ورزشى مختلف آزمون‌هاى استاندارد متعددى وجود دارد.
تعيين اهداف در برنامه‌هاى تربيت بدنى و ورزش و تشخيص دادن ميزان موفقيت و يا شکست در حصول اين اهداف، مهم و مستلزم تلاش گسترده‌اى است؛ براى مثال صرف‌نظر از موقعيت اجراى برنامه، آگاهى از ميزان بهبود آمادگى قلبى عروقى در برنامه‌هاى آموزشگاهي، کلوب‌هاى تندرستى تجاري، مراکز آمادگى جسمانى صنفي، و آگاهى معلم و مدير برنامه‌هاى آمادگى جسمانى از ميزان موفقيت شرکت‌کنندگان در نيل به اهداف، امرى حياتى است. البته ممکن است رشد جسماني، بهبود ميزان آمادگي، تکامل شناختي، کسب دانش دربارهٔ ساختن برنامهٔ آمادگى جسمانى شخصي، رشد عاطفى و شناخت نقش تمرين و آمادگى در بهبود ميزان سلامت به‌عنوان اهداف در نظر گرفته شوند.
براى آگاهى از ميزان شکست و پيروزى در نيل به اهداف برنامه‌ها، بهره‌گيرى از تکنيک‌هاى سنجش و اندازه‌گيرى لازم است. با بيانى ساده اندازه‌گيرى (سنجش) عبارت است از جمع‌آورى اطلاعات و داده‌ها دربارهٔ يک مهارت خاص (مثلاً سرويس تنيس)، يک دانش (مثلاً قوانين) و يک خصوصيت (خصايل ورزشي). اين داده‌ها اطلاعاتى خاص را دربارهٔ سطح استداد شرکت‌کنندگان به تناسب نتايج خاص به‌وجود مى‌آورند.