افراد مخصوصاً کودکان تنبل و تن‌پرور نشانه‌هائى دارند که والدين و مربٌيان براساس آن علامات آنان را شناسائى کرده و درباره‌شان به تنبلى داورى مى‌کنند. آن علائم بسيار و برخى از آنها عبارتند از:
- کار و وظايف خود را بدرستي، بموقع و بدون اعمال فشار انجام نمى‌دهند.
- از انجام دادن وظيف سرباز زده و از اداى تکليف خوددارى مى‌کنند.
- در مواردى براى خود کارهاى فرعى موردعلاقه مى‌تراشند تا از وظيفه خود شانه خالى کنند.
- براى کارنکردن خود دليل‌تراشى دارند و عذر و بهانه‌آوردن برايشان بسيار عادى است.
- کار وظيفه اصلى را نيمه‌تمام گذاره و بدنبال بازى و هوسبازى مى‌رود.
- توقع دارند ديگران کار آنها را انجام دهند و حتٌى ديگران غذا را لقمه‌لقمه کرده و در دهان آنان بگذارند.
- زندگيشان اتکالى و شديداً وابسته است. حتى مى‌خواهند کفش و لباس را ديگران برپا و تنشان کنند.
- براى نوشتن يک مشق چندبار بايد به او تذکر داد و بازهم کارش نيمه‌تمام مى‌ماند.
- همه ساعات زندگى را بحساب ساعات فراغت منظور مى‌دارند.
- در خانه آنها را دائماً لميده، نشسته و يا در رختخواب مى‌بينيد.
- در مدرسه حتى از کار و تلاش بدني، از ورزش گريزانند و دوست دارند در گوشه‌اى بنشينند.
- حتى حاضرند تشنگى را تحمل کنند و از جاى خود برنخيزند و آب ننوشند.
- ممکن است در حين خواب سردشان باشد. سردى را تحمل مى‌کنند و برنمى‌خيزند که پتوئى از اطاق مجاور براى خود بياورند و برخود بکشند.
- در کل وضعى غيرعادى و غير طبيعى دارند و اين حالت تنها در درس نيست که در ديگر امور هم اين چنين‌اند و اين امر سبب خواهد شد که ديگران آنان را بشناسند.