تنبلى حالتى است براى فرد که در آن برخلاف همسالانش و همواره کمتر از آنها به کار و فعاليت مى‌پردازد. و يا حالتى است که در آن آدمى بخاطر آسايش و تن‌پرورى از انجام دادن متعارف کار و فعاليت خوددارى کرده و از زيربار مسؤوليت شانه خالى مى‌کند.
در کار مدرسه و کلاس تنبل به کسى مى‌گويند که عملاً کم‌کارى دارد، مى‌تواند درس بخواند و پيشرفت کند ولى در عمل از آن گريزان است. اوقات و فرصت مناسب براى آموزش و فراگيرى دارد ولى آن را بيهوده و به بطالت مى‌گذراند.
حتى برخى از معلمان و مربيان در داورى راجع به کار و فعاليتش مى‌گويند او کسى است که قادر به کار و فعاليت است ولى در عمل بخاطر سوءنيٌت و يا انتقام و زمانى هم عدم عاقبت‌انديشى تن به کار و فعاليت نمى‌دهد.
ولى فعلاً اين نکته را متذکر مى‌شويم که ميل به تنبلى و تن‌پرورى در همه افراد وجود دارد ولى عده‌اى در شرايط و القاآت و نيز قدرت درک و اراده بر آن فائق مى‌آيند و عده‌اى ديگر بدان تن در مى‌دهند و در کل عده آنها چندان زياد نيست شايد در کل يک مدرسه به حدود سه‌درصد نرسد.