اختلالات تکلم در برخى از افراد مربوط مى‌شود به دوره خردسالى که دوره پايه‌گذارى سخن است کودکان در سنين حدود ۲ سالگى طبعاً دچار لکنت هستند و سخن گفتن برايشان بسيار دشوار است. و نمى‌توانند مقصد خود را بيان کنند. با مِنٌ ومِنٌ کردن چيزهائى را مى‌گويند. حال اگر والدين هم در سخنگوئى به زبان کودکانه حرف بزنند طبيعى است که اختلال در او تثبيت خواهد شد.
دشوارى براى سنين ۳ تا ۵ هنوز بيشتر است از آن بابت که طفل در پى‌يافتن لغت مناسب براى بيان مقصد است ودر اين راه مواجه با دشوارى‌هائى است. از جلمه نيافتن لغت مناسب و يا به يادنياوردن لغت و يا غلط اداکردن آن و ... اعمال فشار در اين سنين براى سريع سخن‌گفتن، بى‌غلط حرف‌زدن خود عامل و سببى است براى ايجاد اختلال و در اين مرحله بايد مراقب بود.
همچنين اين امکان وجود دارد که کودک مراحل قبلى را به سلامت طى کرده باشد ولى در سنين ۵-۱۰ سالگى دچار اين حالت شود. اين‌گونه اختلالات ممکن است بخودى خود رفع شوند ولى در عين‌حال نياز به اقدام وجود خواهد داشت.