بهترين نوع تشويق آن تشويقى است که بگفته روانشناسان از تأييدى درونى برخوردار بوده و طفل از انجام عملى قلباً احساس رضايت کند. اين حالت شايد در سنين خردسالى براى کودک بدست‌آمدنى نباشد ولى از حدود سنين ۷ سالگى به بعد که مسأله تفکر منطقى در کودک پديد آمده و رشد پيدا مى‌کند اين امر حاصل شدنى است.
اساس مسأله اين است که وجدان در کودک رشد کند، او حقيقت يک امر را بيابد و آن را درون خود لمس و احساس کند. از حدود سنين ۷ سالگى مى‌توانيم ارزش انجام وظيفه و قد است آن را در ذهن‌ها مستقر سازيم و با تذکر و القاء، و با نشان‌دادن ارزش عملى امور را به وضع و حالتى برسانيم که قلباً از امرى اظهار رضايت کند.
ما چاره‌اى نداريم جز اينکه کودک را به فوايد امور مورد ترغيب خود آگاه کنيم و نشان دهيم که آدمى بايد وظيفه‌شناس باشد و لذت کار و کوشش جز در سايه وظيفه‌شناسى ميسر نيست. نمونه‌ها و مصداق‌هاى بسيارى را در اين زمينه مى‌توان به کودک معرفى کرد طورى که در هر کار نمونه‌اى را عرضه کرده باشيم.
کودکان و بزرگتران اگر به حقيقت امرى دست يابند و بدانند که ارزش‌ها در گرو وظيفه‌شناسى‌هاست ديگر نياز به محرک و استارت ندارند.