همان‌طورى که مى‌دانيم، نوجوان در سن بلوغ عمدتاً متأثر از گروه همسن خويش است و بيش از آنکه از رفتار والدين و حتى مربى تأثير بپذيرد، از گروه دوستان خويش الهام مى‌گيرد. بنابراين نيرومندترين تأثير رفتارى در اين مرحلهٔ سنى توسط دوستان همراه و هم گروه نوجوان به جا گذارده مى‌شود، نوجوان در ايجاد ارتباط با والدين خود علاقه‌مندى کمترى نشان مى‌دهد و ارتباط والدين با نوجوان هم، به همين دليل از دشوارى و حساسيت خاص برخوردار است. روى هم‌رفته چنانچه بتوان در انتخاب ترکيب دوستان هم گروه نوجوان، قدم‌هاى مؤثرى برداشت، شايد بزرگترين خدمت، هم به لحاظ رفتارى و هم به لحاظ پيشرفت تحصيلى در حق او انجام شده باشد.
از نظر رفتاري، نوجوان، عمدتاً دوستان هم گروه خود را الگوى رفتارى خويش مى‌داند، و از روش و منش و وشيو‌ه‌هاى رفتارى گروه تبعيت مى‌نمايد، بنابراين اگر گروه دوستان نوجوان افرادى خوش‌رفتار و با منش و تربيت مطلوب باشند، نوجوان نيز در مسير آنان گام برخواهد داشت و چنانچه خداى ناکرده گروه دوستان داراى مشکلات رفتارى باشند، نوجوان با تبعيت از آنها در مسير و وادى نامناسبى قرار مى‌گيرد و در آن جهت حرکت خواهد کرد. در زمينهٔ درسى نيز اين چنين است.