دانش‌ها، مهارت‌ها و اصول مربوط به شناختن بيمارى‌ها، درمان آنها و پيشگيرى از بروز آنها مى‌باشد در گذشته که علت بيمارى‌ها به کلى بر انسان مجهول بوده، آنها را ناشى از عوامل فوق‌طبيعى مى‌دانستند و براى معالجه به سحر و جادو و خرافات متوسل مى‌شدند و از همان اوائل از بعضى گياهان به‌عنوان دارو استفاده مى‌شد. نخستين بار تمدن‌هاى بين‌النهرين چون سومريان و بابلى‌ها و سپس ايرانيان فن طبابت را به مدارج بالائى رساندند و سپس يونانيان با استفاده از اطلاعات آنان علم پزشکى را توسعه دادند پزشکانى چون بقراط و جالينوس به علم پزشکى خدمات فراوانى عرضه داشتند در دوران اسلامى پزشکان بزرگى چون بختيشوع على‌ابن‌سهل طبري، زکرياى رازي، اهوازي، ابن‌سينا و ديگران در توسعه علوم پزشکى نقش فراوانى داشتند و از اروپاى قرون وسطى اولين مدرسه طب سالرسو تأسيس شد و دانشمندانى چون داوينچى و ساليوس، هاروي، هانتز و ديگران در پيشرفت علم پزشکى مؤثر بوده‌اند و در قرن نوزدهم با کشفيات و تحقيقات پاستور، ليستر و کخ علم پزشکى توسعه يافت. امروزه پيشرفت‌هاى دانش پزشکى منجر به پيدايش رشته‌هاى تخصصى زيادى شده است.
