کاربرد کنش‌هاى تدريس

کاربرد اعمال تدريس را در موارد زير مى‌توان مورد توجه قرار داد:

۱. کنش تدريس براى برانگيختن مطالعه و تحقيقى که داراى آثار و پيامدهاى تعليم و تربيت باشد، بسيار مفيد است. اگر کنش‌هاى تدريس را شرايط لازم و ضرورى براى يادگيرى به شمار آوريم، بايد بپذيريم که بدون کنش‌هاى تدريس، امکان يادگيرى در مدرسه وجود نخواهد داشت. علاوه بر اين، ممکن است براى تحليل و تعميم نظريه‌هاى يادگيرى در موقعيت‌هاى مختلف، از کنش‌هاى تدريس استفاده شود.

شناخت کنش‌هاى تدريس نه تنها در نوع فعاليت معلمان مؤثر است، بلکه در به کارگيرى مواد آموزشي، شرايط تدريس و نوع فعاليت شاگردان تأثير خواهد داشت؛ زيرا به قول گيج (Gage)، تحقيقى که علل و ميزان تأثير معلم بر شاگرد را آشکار سازد، در فرايند تدريس داراى بيشترين اهميت است.

۲. کنش‌هاى تدريس در طراحى آموزشي، کاربرد مؤثر دارد. شناخت پايهٔ علمى و رفتار ورودى شاگردان، شرايطى که کنش‌هاى تدريس در آن مؤثرند و داده‌هايى که هدف نهايى تدريس تعيين مى‌کند، همگى مى‌توانند در کيفيت طراحى آموزشى مؤثر باشند.

۳. از کنش‌هاى تدريس مى‌توان در انتخاب روش‌ها و شيوه‌هاى تدريس استفاده کرد؛ مثلاً در طرح زیر دو شيوهٔ تدريس، سخنرانى و بحث گروهى هدايت شده، بررسى شده‌اند. علامت + بيانگر ارتباط ميان يک هدف فرضى با شاگرد فرضى و همچنين، نشان‌دهنده روش‌هايى است که کنش‌هاى تدريس، ممکن است از طريق آنها بدست آيد. اگر علامت‌هاى منظور شده در جدول، در جريان تحقيق و آزمايش، اثبات و پذيرفته شود، مى‌توان نتيجه گرفت که ترکيب روش سخنرانى با يک بحث هدايت شده شيوه‌اى عالى در تدريس مبتنى بر هدف است.

انتخاب يک شيوه تدريس مناسب