اگرچه امروزه عقيده بر اين است که ارتباط از آنچه که در گذشته تصور مى‌شده پيچيده‌تر است، معهذا، متخصصان بيشتر توجه خود را به رفتار کلامى معطوف داشته و رفتارهاى غيرکلامى را مکمل رفتارهاى کلامى مى‌دانند. با اين وجود شاخه‌اى از دانش امروز بشر تحت عنوان حرکت شناسي زمينهٔ اصلى بحث خود را به ارتباط‌هاى غيرکلامى اختصاص مى‌دهد.
حرکت‌شناسي، دانشى است که رفتارهاى ديدارى بدن انسان را مورد تجزيه و تحليل قرارداده و در جستجوى تشخيص حرکات ارتباطى بدن و تعيين معانى آنها است. اين علم کل بدن انسان را بالقوه قادر به برقرارى ارتباط دانسته و مشخص مى‌کند که حرکات دست‌ها، سر، شانه‌ها، تنه، چشم‌ها، ابروها، تغييرات کلى چهره و نظاير اينها داراى مفاهيم و معانى خاص خود هستند که البته پاره‌اى از آنها از جامعه‌اى به جامعهٔ ديگر تفاوت داشته و گاهى مغاير يکديگر است. اگرچه اين علم تاکنون پيشرفت‌هاى قابل توجهى داشته است ولى اينکه روزى خواهد توانست کمک‌هاى شايان توجه بيشترى به هنر و مهارت برقرارى ارتباط بنمايد، در حال حاضر بر کسى مشخص نيست.