رشد عاطفي، فکري، و اجتماعى انسان محدود به دوران کودکى و جوانى نيست، بلکه تمام دوران زندگى را از بدو تولد تا پايان عمر در بر مى‌گيرد. بنابراين، همان‌طورى که در مبحث آموزش غير رسمى گفته شد، آموزش فقط در انحصار دوران دبستان، دبيرستان، دانشکده و مطالب رسمى درسى نيست، و بايد مداوم باشد، و به مفهوم آموزش زگهواره تا گور تحقق بخشد.
توجه به اصل مداومت وجههٔ خاصى به برنامه‌ريزى آموزش و پرورش بخشيده، و آن را در مسير جديد و بسيار پراهميتى قرار داده است. توجه بدين اصل مستلزم آن است که آموزش‌هاى رسمي، آموزش‌هاى غيررسمي، و آموزش‌هاى بزرگسالان نه تنها با يکديگر مرتبط و هماهنگ شوند، بلکه به نيازهاى فردي، اقتصادى و اجتماعى انسان در طول زندگى وى سازگار گردند، و به صورت فراگردى پويا و سازنده و اصلاح کننده درآيند.