مقاومت عبارت از ايستادگى و سرسختى مراجع در جلسهٔ مشاوره است که مانع پيشرفت جلسهٔ مشاوره به‌سوى اهداف تعيين شده مى‌شود. مقاومت ممکن است بر اثر عوامل درونى و يا بيرونى و يا ترکيبى از هر دو به‌وجود آيد. مقاومت به هر دليلى که ايجاد شود مانعى براى انجام مشاورهٔ مؤثر و مفيد به‌شمار مى‌رود.
به عقيدهٔ راجرز (۱۹۵۱) مقاومت مراجع که نشانهٔ نارضايتى او از کل موقعيت جلسه مشاوره است بدان معنى است که مشاور نمى‌تواند مراجع را در جلسه مشاوره در جهت نيل به اهداف کمک کند. از اين‌رو، مراجع از طريق مقاومت، نارضايتى خود را اعلام مى‌دارد و پايان جلسهٔ مشاوره را خواستار مى‌شود. در اين حالت، مقاومت نقش سازنده‌اى براى مشاور دارد و او بايد در ارتباط خود با مراجع و نيز در روش مشاوره‌اش تجديد نظر کند.