هادی معیری‌نژاد افزود: مظلومی ـ كارگردان « زندگی به شرط خنده» ـ تیپ‌های ساخته شده را در این سریال كنار هم قرار داده است كه از میان آن‌ها به خشایار ، جهان و حتی نوید ( با بازی حمید لولایی، یوسف تیموری و علی صادقی) می‌توان اشاره كرد.
وی درباره‌ی این كه برخی منتقدان معتقد به تمام شدن تاریخ مصرف تیپ‌ها هستند، اظهار كرد: تیپ‌ها از بین نمی‌روند، بلكه موقعیت‌هایی كه برای خنده‌دار شدن عملكرد آن‌ها طرح می‌شد، مهم است. معیری‌نژاد به ذكر مثالی پرداخت و تصریح كرد: تیپ چاپلین ثابت ثابت است. ولی موقعیت‌هایی كه چاپلین برای او خلق می‌كرد، باعث می‌شد كه مخاطب همیشه به این تیپ بخندد. دبیر سرویس تلویزیون مجله‌ی سروش با بیان این كه نخستین بحث مطرح در طنز وجود و حفظ تقابل بین عناصری چون خوبی و زشتی و حماقت و عقلانیت است، تصریح كرد: این سطح تقابلی بین تیپ‌های «زندگی به شرط خنده» دیده نمی‌شود یا خیلی ضعیف است.
به عنوان مثال در سریال «زیر آسمان شهر»، تیپ خشایار مقابل تیپ بهروز با بازی مهران غفوریان قرار می‌گرفت كه علیرغم هیكل درشتش از خشایار حساب می‌برد. این تقابل بستر مناسبی را برای ایجاد خنده به جود می‌آورد. یا بین خشایار و فولاد ( با بازی مجید صالحی و یوسف تیموری ) تقابلی وجود داشت كه موجب جذب مخاطب می‌شد.
معیری‌نژاد درباره‌ی كارگردانی «زندگی به شرط خنده» گفت: این سریال از نظر كارگردانی، ضعیف‌ترین كار مظلومی محسوب می‌شود، چرا كه تیپ‌های مختلفی را كنار هم چیده است ولی به درستی آن‌ها را هدایت نكرده است.
این منتقد در ادامه با اشاره به داستان اولیه این سریال، اظهار كرد: ابتدا قرار بود سرایدار سودجو،خانه‌ی فردی را كه به خارج رفته است، به گرو‌ه‌های فیلمبرداری اجاره دهد، ولی این ایده تنها در قسمت‌های اول استفاده شد و در قسمت‌های بعدی، به موضوعات دیگری پرداخته است.
وی به مقایسه‌ی فضاهای خلق شده در كار‌های دیگر مظلومی و «زندگی به شرط خنده»پرداخت و به ایسنا خاطرنشان كرد: در سریال‌های قبلی او میان فضا‌هایی چون روزنامه، فرودگاه با محیط خانوادگی بده بستان‌های خوبی صورت می‌داد ولی در این مجموعه با از دست رفتن ایده‌ی اولیه، تنها فضای خانوادگی وجود دارد. معیری‌نژاد در پایان درباره‌ی نقش آفرینی بازیگران «زندگی به شرط خنده» گفت: در این سریال، بازی یوسف تیموری نسبت به هنرپیشه‌های دیگر برجسته است.
