کنه «واروآ» از خون زنبورهای عسل تغذیه نمی کند

به گزارش روز سه شنبه گروه علمی ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی علمی ساینس دیلی/ sciencedaily جمعیت های زنبور عسل در سراسر جهان با مخاطرات و تهدیدهای زیادی؛ از جمله بیماری، آفت کش ها، سوء تغذیه و از بین رفتن محل سکونت روبرو هستند. محققان معتقدند یکی از مهم ترین مخاطرات پیش روی زنبورها نوعی کنه به نام کنه واروآ/ Varroa است.
محققان از چند دهه قبل تصور می کردند این نوع کنه مانند بسیاری از دیگر انواع کنه ها و ساس ها از خون تغذیه می کند، اما مطالعات پژوهشگران دانشگاه مریلند نشان می دهد کنه واروآ بیشتر به اندامی به نام بافت چربی از زنبور عسل علاقه دارد که کارکردهای متفاوت مهمی مانند کبد انسان دارد؛ در حالیکه مواد غذایی نیز در آن ذخیره می شود و به سیستم ایمنی بدن زنبور عسل نیز کمک می کند.
نتایج این مقاله علمی تحقیق که در نشریه مقالات فرهنگستان ملی علوم آمریکا/ Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است می تواند یافته های محققان را در مورد مخاطرات بنیادین پیش روی جمعیت های زنبور عسل را بردارد، ضمن اینکه راه های جدیدی برای درمان و مقابله با کنه ها در آینده بگشاید.
محققان معمولا در مورد تهدیدهای پیش روی زنبورها به سه مورد اشاره می کنند؛ انگل ها، آفت کش ها و سوء تغذیه.
ساموئل رمزی/Samuel Ramsey محقق ارشد این مطالعه و حشره شناس در دانشگاه مریلند می گوید: مطالعات بسیاری نشان می دهد کنه وروآ مهم ترین تهدید در این میان است. اما جمعیت های زنبوری معمولا نسبت به دو عامل دیگر آسیب پذیرتر هستند. اکنون که می دانیم کنه وروآ قسمت مشخصی از اندام زنبور را هدف قرار می دهد، ارتباط بین این عوامل روشن تر می شود. از دست دادن بافت چربی بدن زنبور عسل توانایی بدن زنبور را برای سم زدایی آفت کش ها را از بدن می برد و ذخیره غذایی آنها را تخلیه می کند، بافت چربی بدن قطعا برای بقای زنبور عسل ضروری است.
بافت چربی در بدن زنبور عسل علاوه بر مسئولیت سم زدایی و ذخیره مواد غذایی، آنتی اکسیدان تولید و به سیستم ایمنی بدن کمک می کند. این بافت همچنین نقش مهمی در فرایند دگردیسی، تنظیم زمان و فعالیت هورمون های مهم دارد. بافت چربی در ضمن مایع موم مانندی تولید می کند که بخش های خارجی بدن زنبور را در خود می پوشاند، باعث می شود آب به راحتی وارد بدن شده و بیماری ها خارج شوند.
به گفته رمزی این برداشت که کنه وروآ از خون زنبور عسل (که در حشرات همولنف نامیده می شود) استفاده می کند، اولین بار در مقاله ای علمی در دهه 60 میلادی بیان شد و تاامروز معتبر است. از آنجا که این مقاله به زبان روسی نوشته شده بود، محققان بسیاری تمایل داشتند در مقالات خود از اولین مطالب انگلیسی نقل قول بیاورند که به مقاله روسی استناد کرده بودند.
مقاله اول تنها از این جهت معتبر بود که نشان دهد مجموع غذایی که یک کنه مصرف می کند چقدر است، نقل قول از یک مقاله خلاصه به جای مقاله اصلی بسیار آسان تر و از این جهت بیشتر از مقالات خلاصه برگرفته از آن استفاده شده است. اگر مقاله اول عمیق تر و با دقت و گستردگی بیشتری موضوع را بررسی کرده بود، بسیاری از محققان زودتر در مورد فرض اولیه سوال می پرسیدند.

***مشاهده دقیق کنه ها وقتی از زنبور عسل تغذیه می کنند
رمزی به مشاهدات و مدارک بسیاری اشاره می کند که باعث شده وی این سوال را بپرسد که آیا کنه وروآ از همولنف تغذیه می کند یا خیر. اول اینکه همولنف از نظر مواد غذایی بسیار ضعیف است و این کنه ها برای بازتولید و رشد به همولنف زیادی نسبت به آنچه در یک زنبور وجود دارد نیازمندند.
همچنین اجزای دهان کنه وروآ برای خوردن و هضم بافت های نرم با آنزیم هایی تعبیه شده اند اما انگل های خونخوار اجزای دهانی متفاوتی دارند که به ویژه برای مکیدن مایعات و نفوذ مناسب است.
رمزی و گروه محققان همراه وی زنبورها و کنه های وروآ را تحت مشاهده قرار دادند تا ببینند آیا آنها از همولنف تغذیه می کنند یا بافت چربی، آنها با استفاده از روشی به نام شکافت با یخ زدگی، نیتروژن مایع را برای یخ زدن کنه ها و زنبورهای میزبان آنها بکاربردند و در نهایت تصویر کنه ها را در حال تغذیه ضبط کردند، در مرحله بعد با استفاده از میکروسکوپ های الکترونی محل های زخمی شده در بدن زنبور را بررسی کردند و به این شکل به روشنی مشاهده کردند زنبورها از بافت چربی استفاده می کنند.
رمزی راه دیگری نیز برای مطمین شدن از درستی فرضیه خود انتخاب کرد و رفت؛ او ابتدا کنه های وروآ را با رژیم غذایی مصنوعی تولید کرد، سپس با رژیمی متشکل از بافت چربی و همولنف رشد داد و در نتیجه دید کنه هایی که رژیم غذایی همولنف داشتند از بین رفتند اما آنها که از بافت چربی تغذیه شده بودند نه تنها رشد؛ بلکه تخم گذاری هم کردند.
دنیس ون انگلزدراپ/Dennis vanEngelsdorp استاد حشره شناسی دانشگاه مریلند در این مورد گفت: یافته های این مطالعه می تواند دریافت های ما را در مورد خسارتی که کنه ها به زنبورها می رسانند به کلی متحول کند. بافت های چربی کارکردهای زیادی برای زنبورها دارند، بنابراین اکنون بسیار دقیق تر می توان آسیب هر یک از زنبورها را بررسی کرد.همچنین فرصت های بسیار بیشتری برای درمان ها و راه های مقابله کارآمدتر برای کنترل کنه ها در اختیار محققان و زنبورداران قرار می دهد.
علمی**9157**1440