زردها در برابر سبزها در اعتراضات فرانسه

دکتر محمد اسلامی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: کشور فرانسه، کشوری است که یک جو اعتراضی دارد، یعنی از سال ۱۷۸۹ که انقلاب کبیر فرانسه رخ داد طبقات پایین و به خصوص طبقات متوسط توانستند نظام استبدادی کشور فرانسه را سرنگون کنند و از آن زمان تاکنون فرانسه یکی از کشورهایی است که مردم به لحاظ اندیشه و کنش سیاسی  جایگاه مهمی دارند.

وی خاطرنشان کرد: هر زمان که مردم فکرکنند سیاست‌مداران به گونه‌ای رفتار می‌کنند که منافع کشورشان به خطر بیافتد نه از طریق احزاب و مطبوعات بلکه به صورت اعتراضات غیررسمی و  خیابانی بیرون می‌آیند و اعتراض خود را نشان می‌دهند.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: تقریبا در سه هفته اعتراض‌هایی در این کشور رخ داد و بعد از اینکه در فرانسه دولت و حکومت مالیات‌ها و قیمت سوخت‌های کربنی را افزایش داد؛ یک کمپین برای اعتراض به این اقدام  در فضای مجازی شکل می‌گیرد.

اسلامی بیان کرد: ابتدا تعداد کسانی که در این کمپین شرکت کردند کم بود اما کم کم افرادی به آن پیوستند و  تضاهرات از هفتصد ،هشتصد نفر شروع شد و به دو سه هزار نفر رسید و در هفته سوم طبق برآوردهای صورت گرفته نزدیک به دویست و پنجاه تا شصت  هزار نفر از مردم فرانسه بیرون آمدند.

وی افزود: مردم از نماد پوشیدن جلیقه‌های زرد که معنی خاصی داشت استفاده کردند، معمولا رانندگان و کامیون دارها وقتی ماشین‌شان خراب می‌شود از جلیقه های زرد استفاده می‌کنند و درواقع حرفشان این بود که ما مخالف افزایش مالیات و افزایش قیمت گازوئیل و بنزین هستیم و دولت در برنامه‌های اقتصادی خود شکست خورده است. 

عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد عنوان کرد: کسانی که در این اعتراضات شرکت کردند درواقع بیشتر مردمی از طبقات متوسط رو به پایین و حاشیه‌های شهر بودند و جهت‌گیری آن‌ها بیشتر جهت‌گیری‌های ضد دولت بود. 

وی ادامه داد: دولت فرانسه یک ایدئولوژی صلح گرایانه دارد و نماینده اتحادیه اروپاست و حمایت از محیط زیست را دنبال می‌کند به خصوص بعد از اجلاسی که در فرانسه برگزار کردند و توافق نامه پاریس را 190 کشور دنیا تایید کردند و دولت فرانسه یک مانور خوب محیط زیستی انجام داد و همه کشورها متعهد شدند که سوخت‌های فسیلی مثل بنزین و گازوئیل را کاهش دهند و برای رسیدن به اهداف این اقدام، مالیات بر سوخت بستند. 

اسلامی با بیان اینکه  در فرانسه دو نوع گرایش به وجود آمده است، گفت: یکی گرایش‌های ملی‌گرایانه که سازمان‌ها و حقوق بین‌الملل برایشان مهم نیست و منافع ملی مردم فرانسه دارای اهمیت است و دیگری گرایش‌های مارکسیتی و پست مدرن که قبلا هم وجود داشت و همیشه به سیاست‌های دولت معترض بودند و می‌گویند کارگران، دانشجویان، بیکاران وکسانی که طرد شدند باید در برنامه‌های توسعه به این مردم رسیدگی شود. 

این استاد علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد یادآورشد: بنابراین ما می‌توانیم بگوییم دولت فرانسه نمایانگر یک گرایش محیط زیست گرا است و مردم معترض بیشتر یک طیفی از گرایش‌های راست گرای ملی که مخالف ورود هزینه‌ و ثروت‌های فرانسه برای کشورهای دیگر می‌باشند و یک عده هم گرایش‌های چپی ،کارگری دارند و ائتلاف‌ از این دو گرایش علیه دولت صورت گرفت.

وی عنوان کرد: می‌توانیم بگوییم رنگ زرد در برابر رنگ سبز بود و درواقع زردها در برابر سبزهاست، سبزها نماینده دولت هستند که نماینده و سیاست‌های محیطی زیستی هستند و زردها نماینده مردمی هستند که می‌گویند بیشتر به کشور خودمان توجه کنید . 

این استاد دانشگاه ادامه داد: اعتراضات دو گروه داشت؛ ملی گرا، تندروگرا، راست گرا که طرفدار هزینه شدن منافع و منابع فرانسه برای خود فرانسه بودند و یکسری شعار هایی از جمله اینکه از اتحادیه اروپا باید خارج شویم و محیط زیست دنیا برایشان هیچ اهمیتی ندارد و فقط فرانسه دارای اهمیت است، این جریان اکنون بسیار قوی است و این‌ها مخالف ورود مهاجران به خصوص سیاه پوستان و مسلمانان به فرانسه هستند.

وی خاطرنشان کرد:  یک گروه دیگر چپ گرایان و پست مدرن‌ها هستند که جوانان، تحصیل کرده‌ها، کارگران و طبقاتی هستند که بیشتر شعار اقتصادی می‌دهند و نظرشان این است که عدالت و برابری و درواقع رسیدن به حقشان را دولت سلب کرده و دولت نماینده یک ابزار سرمایه داری است و به نفع سرمایه دارها تصمیم می‌گیرد. 

این استاد دانشگاه اظهار کرد: بنابراین در فرانسه هم حزب چپ گرا بسیار فعال است و هم احزاب راست گرا و دولت یک گرایش صلح گرای دموکراسی سوسیال منش دارد، یعنی سوسیال دموکراتیک است و به همین دلیل  برنامه‌های اقتصادی مکرون از سوی هر دو جریان مورد حمله قرار گرفته است و طبق  نظرسنجی‌ها تنها تقریبا سی درصد مردم برنامه‌هایی که پیاده می‌شود را قبول دارند.

اسلامی افزود:  ما اگر بخواهیم دولت فرانسه را تعریف کنیم می‌توانیم بگوییم دولت فرانسه از یک سو تحت فشارهای اتحادیه اروپا قرار دارد و از سوی دیگر تحت ورود مهاجران و کسانی که فرانسوی نیستند و از سوی دیگر تحت فشار مردمی هستند که خواسته‌های ملی یا خواسته‌های چپ گرایانه دارند و این باعث تزلزل کشور فرانسه شده است.

وی در پاسخ به این سوال که چه قدر مهاجران در اعتراضات موثر هستند، گفت: کشورهای آمریکا، فرانسه، انگلیس، کانادا و استرالیا خیلی متقاضی مهاجرت دارند و از کشورهای مختلف به این کشورها مهاجرت می‌کنند و با توجه به اینکه جمعیت‌هایشان رو به میانسالی و پیری حرکت می‌کند از مهاجرت استقبال می‌کنند اما نه هر مهاجری و بیشتر به جوانان تحصیل کرده و باهوش که پرورش پیدا کردند و مناسب برای کشور هستند، تاکید دارند و یا حتی کارگران و افرادی که در مشاغل خدماتی می‌توانند به جامعه فرانسه کمک کنند.

عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: کشور فرانسه مهاجرت را تهدید نمی‌داند و حتی سعی می‌کند از آن نیز استفاده کند و در قوانین مهاجرتی از این وضعیت استقبال می‌کنند مثل همان کاری که آلمان انجام داد و نیروهای بسیاری را جذب کرد به دلیل اینکه بتواند در کشورش خدمات رسانی انجام دهد و چون تربیت کردن نیروی متخصص کار سختی است  از کشورهای مختلف از جمله ایران و چین و  سایر کشورها نیروهای متخصص را جذب کردند.

استاد علوم سیاسی دانشگاه فردوسی بیان کرد: اما از طرف دیگر مخالف ورود بی‌برنامه، ناگهانی و زیاد مهاجرانی هستند که وضعیت خوبی ندارند، زیرا به لحاظ اقتصادی و فرهنگی و یا مردم جنگ زده که از سوریه، عراق و افغانستان به این کشورها هجوم می‌برند، برایشان مناسب نیستند. 

وی ادامه داد: برای مثال از شمال آفریقا مسلمانان و سیاه پوستان بسیاری به فرانسه مهاجرت کردند و می‌کنند و این تهدیدی محسوب می‌شود زیرا کسانی که می‌آیند با توجه به اینکه وضعیت اقتصادی خوبی ندارند و دولت برای این افراد باید هزینه کند  با توجه به اینکه در فرهنگ فرانسه ادغام نمی‌شوند ممکن است تهدید امنیتی و حتی تروریستی برای دولت ایجاد کنند و از همه مهمتر اینکه  مدیریت کردن این افراد خیلی سخت است  و در واقع بعد از یک مدتی می‌توانند برای جامعه مشکل ایجاد کنند.

اسلامی اظهار کرد: بنابراین آن‌ها سعی می‌کنند از مهاجرت استفاده و بهره‌برداری خودشان را انجام دهند و از بین متقاضیان که درخواست می‌دهند و تعداشان بسیار زیاد است بهترین‌ها یعنی جوانان تحصیل کرده، کارآمد، خلاق و باهوش را جذب کنند، ولی نسبت به سایر اقشار، آن‌ها را در کمپ‌ها نگه می‌دارند و بعد  از مدتی به کشور خودشان بر گشت می‌دهند. 

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه شورش و آتش زدن به اموال عمومی هزینه زا است و برای خود مردم و دولت مناسب نیست، گفت: چندین شیوه مناسب وجود دارد که مردم می‌توانند اعتراضات و انتقادات خود را انجام دهند، اول از طریق انتخابات که به نامزد مورد نظر که فکر می‌کنند هم رای شان هست، رای می‌دهند.

وی افزود: دوم از طریق اصناف و احزاب است که در اصناف و احزاب مختلف نام نویسی می‌کنند و بیانیه می‌دهند، تحصن می‌کنند و نظراتشان را اعلام می‌کنند و یک مورد هم ورود به شبکه‌های اجتماعی و روزنامه‌ها و راه انداختن کمپین‌ها و استفاده از مطبوعات و شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها است که از آن طریق  حرف خودشان را می‌توانند برسانند.

عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: همه این‌ موارد در کشورهای غربی به خصوص فرانسه خیلی قدرت دارند و قدرت رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و  مردم خیلی زیاد و همچنین  به نوعی سطح تحمل و آستانه حکومت نیز بالا است. 

اسلامی خاطرنشان کرد:  در کشورهای شرقی مثل چین و روسیه یا حتی کشورهای خاورمیانه مردم سریع بیرون می‌آیند و این موضوع تبدیل به یک مسئله امنیتی می‌شود و تعداد زیادی کشته می‌شوند و در این کشورها نه مردم یاد دارند اعتراض کنند و نه حکومت می‌داند که  چگونه برخورد کند ولی فرانسه سابقه زیادی دارد و حدود پانصد سال تجربه اعتراضات و انتقادات مردمی را دارند و مکانیزم‌های مختلفی را برای رفع این موضوع طراحی کردند. 

انتهای پیام