ضرورت شکل‌گیری معنای مشترک بین علم و رسانه

به گزارش ایسنا، دکتر خانیکی امروز در نشست علمی تخصصی "پژوهش و رسانه" که امروز در سالن اجلاس سران در حال برگزاری است، نقش رسانه‌ها را در انتقال دستاوردهای علمی و پژوهشی دانشگاه‌ها مهم ارزیابی کرد و گفت: امروز انتظار دانشگاه‌ها و مراکز علمی و پژوهشی این است که دست اندرکاران رسانه‌ها کمک کنند و انتقال دهند که چه فعالیت با اهمیتی در عرصه علم و پژوهش دانشگاه‌ها انجام می‌شود. از طرفی دیگر، رسانه‌ها نیز این انتظار را دارند که اجازه داشته باشند خودشان تعیین کنند کدام محصول مهم است و خودشان اهمیت اطلاع‌رسانی آن را تعیین کنند. بنابراین این اختلال ارتباطی و گفت‌وگویی بین مراکز دانشگاهی و رسانه‌ها شکل می‌گیرد.

وی در ادامه با تاکید بر اینکه لازم است معنای مشترکی بین رسانه‌ها و مراکز دانشگاهی شکل بگیرد، گفت: زمانی که این معنا وجود داشته باشند، یقینا مشکلی برای انتقال دستاوردهای دانشگاه‌ها در عرصه عموم از سوی رسانه‌ها شکل نخواهد گرفت.

استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی در پاسخ به این سوال که اساسا ارتباط بین رسانه‌ها و پژوهش چگونه شکل می‌گیرد؟ خاطرنشان کرد: این امر نیازمند میانجی است که از آن به عنوان روزنامه‌نگاران علم یاد می‌شود، کسانی که بتوانند علم را بفهمند و از طرف دیگر روزنامه‌نگاری را تجربه کرده باشند.

به گفته وی یکی از مسائل اساسی بین حوزه پژوهش و رسانه، این است که چگونه مساله دانشگاه و پژوهش به مساله رسانه تبدیل شود؟ در واقع این موضوع به‌عنوان مسئولیت سیاست‌گذاران حوزه علم در دانشگاه‌ها محسوب می‌شود. دانشگاه‌ها زمانی به مساله رسانه تبدیل می‌شوند که فعالیت پژوهشی صورت گرفته باشد، در این مراکز برایند آرزوها، نگرانی‌ها و دغدغه‌های جامعه باشد، وقتی پژوهش به عنوان یک امر انتزاعی و دور از دسترس تلقی شود، یقینا این موضوع به موضوع روز تبدیل نخواهد شد.

خانیکی گفت: پژوهش‌های دانشگاه‌ها باید به فهم و زندگی روزمره تبدیل شوند؛ در این حالت است که ارتباط رسانه و دانشگاه شکل می‌گیرد. بنابراین به جای اینکه رابطه‌ای عمودی در رابطه پژوهش و مردم تعریف کنیم، باید از رسانه‌ها به عنوان کنشگر سوم یاد شود تا بتوانند شرایط ارتباطی را در جامعه ایجاد کنند و در این شرایط کلیشه‌های ذهنی حل خواهد شد.

استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی با تاکید بر این‌که رسانه‌ها تنها حلقه ارتباط بین دانشگاه وجامعه نیستند ، خاطرنشان کرد: گذشت آن زمانی که دستاوردها و اطلاع‌رسانی‌ها فقط از سوی رسانه‌ها به جامعه منتقل می‌شد. چرا که در حال حاضر وسایل ارتباطی متعددی برای این اطلاع‌رسانی وجود دارد و رسانه‌ها وقتی می‌توانند موفق شوند که گفت‌وگوی بین جامعه و دانشگاه را شکل دهند. اما مسلما رسانه‌ها بخش هوشمندی از این وجوه ارتباطی را تشکیل می‌دهند.

وی خاطرنشان کرد: باید توجه داشت که رسانه‌ها آن دسته از پژوهش‌های دانشگاهی را باید به جامعه انتقال دهند که از جذابیتهای لازم برخودار بوده و قابلیت دیده شدن را داشته باشند، بنابراین جامعه دانشگاهی باید برای دیده شدن این استانداردها و معیارهای مخاطبان را در نظر بگیرند و پیام‌های متناسب با نیاز عموم را تولید کنند.

دکتر خانیکی همچنین با تاکید بر اینکه بدون پیوند واقعی دانشگاه و جامعه اساسا رسانه‌ای کردن دستاوردهای موفق پژوهشی امکان‌پذیر نیست، اظهار کرد: برای رسیدن به این امر ابتدا باید بپذیریم دانشگاه مکانی برای قابل دسترس شدن علوم است و برای ادامه حیات مجبور به تعامل و کنشگری است که البته مسیر این تعامل نیز از طریق رسانه‌ها امکان‌پذیر است، در این راستا باید بتواند خود را به زبان رسانه‌ها ترجمه کند و در کنار آن نیز رسانه‌ها باید ارتباط دوسویه و تعامل را ایجاد کنند.

انتهای پیام