از صدای پای ابتذال تا تبلور در رسانه رسمی | تکثیر تب تند میانمایگی

خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ، در اوایل دهه ۸۰ درست در زمانی که سبک خاصی از فیلم‌های کمدی سردر سینماهای سراسر کشور را دربست در اختیار قرار گرفته بود؛ مجید مجیدی، یکی از مشهورترین فیلمسازان ایرانی در سخنانی تند وتیز و متفاوت با رویه معمول از شنیدن صدای پای ابتذال در سینمای ایران خبر داد و این چنین گفت: «گوش بداریم که صدای پای ابتذال به راحتی به گوش می رسد. آن چه روزگاری به درست یا به غلط با واژه فیلمفارسی می خواندیمش، دوباره سر و گوشی می جنباند، تابلوهای رنگارنگی که فقط در کار فریب چشمهایند و با اندیشه و آگاهی بیگانه اند، دوباره در سر چهارراه ها حاضر می شوند. ترانه خوانی های کوچه و بازاری، عشقهای کاغذی و لحنهای کلاه مخملی دوباره در فیلم ها ظاهر می شوند. چه کسی مقصر است؟ ما به عنوان سینماگر؟ یا سیاستگذارانی که با سیاست های غلط چنین التهاب و تشنگی کاذب را در جامعه، ایجاد کردند یا مخاطبان ما، یعنی مردم که ذائقه هایی این چنین پیدا کرده اند؟»
به فاصله  ۱۵ سال بعد، چند هفته پیش سیدمهدی شجاعی نویسنده و ناشر مشهور ایرانی در سخنانی که به شکلی جالب مورد اعتراض تعدادی در فضای مجازی کشور نیز واقع شد؛ از مدیریت فرهنگی کوتوله ها در کشور انتقاد کرد. سید مهدی شجاعی این چنین گفت: «در کشور ما عزم و برنامه ای برای فعالیت درباره ادبیات و فرهنگ وجود ندارد. آدم ها و مدیریت ها در جریان فرهنگی روز به روز در حال کوتوله تر شدن هستند و مسیر فرهنگ در اختیار آدم های نابلد قرار گرفته است.»
دیروز ضایعه دردناک درگذشت ابوالفضل زرویی نصرآباد؛ شاعر و طنزپرداز کشور رخ داد و سید مهدی شجاعی امروز این چنین ادعا کرد:«رحلت غریبانه ابوالفضل زروئی نشان داد که در کشور ما هیچ مقام مسئولی دلش برای فرهنگ و ادب نمی‌تپد و سیاستگذاران و مدیران کلان در عرصه فرهنگ و هنر، از کمترین دغدغه ای برای اهالی این خطه برخوردار نیستند.در رحلت مظلومانه این شخصیت بی بدیل عرصه ادب، همه مدیران و مسئولان عالی و دانی مسئول اند و باید در هر دو جهان پاسخگوی بی‌توجهی و سهل‌انگاری و بیرحمی خود باشند.»