چرا دانش علوم اجتماعی در ایران حضور مقتدرانه ندارد؟

به گزارش خبرنگار مهر، عباس کاظمی، جامعه شناس و عضو هیأت علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، در صفحه شخصی خود در فضای مجازی در خصوص عدم حضور مقتدرانه علوم اجتماعی در جامعه ایران گفت: یکی از مناقشات و مجادله ها و دغدغه هایی که یک جامعه شناس دارد، این است که چرا دانش اجتماعی مانند روان‌شناسی، پزشکی و مهندسی در جامعه ایران حضور مقتدرانه ندارد. مسئله فقط این نیست که برخی الزامات سیاسی، علوم اجتماعی را نمی پذیرد، بلکه مردم عادی هم آنچنان که نظر شخص پزشک، مهندس و روانشناس را می پذیرند و اعتماد دارند، اساساً اهمیتی به علوم اجتماعی و جامعه شناسی و فلسفه نمی دهند.

کاظمی افزود: برای اینکه مردم در زندگی روزمره همان چیزی را تجربه می کنند که یک دانشمند علوم اجتماعی تجربه می کند و این کاملاً با آن چیزی که دانشمند علوم پزشکی یا فنی مهندسی تجربه می کند، فرق دارد. آنها در آزمایشگاه های خودشان، چیزی را تجربه می کنند که انسان عادی تجربه نمی کند، اما ما دانشمندان علوم اجتماعی، چیزی را می بینیم که بین مردم است و فقط درک و فهم مان با مردم متفاوت است.

این جامعه شناس و پژوهشگر در پایان اضافه کرد: در جامعه ای که علوم انسانی عقب انداخته شده است، فهم از علوم انسانی، یک فهم ابتدایی است و خیلی کار دشواری است که آنچه دانشمندان علوم انسانی به مردم می گویند را، مردم بپذیرند. البته بازنمایی های رسانه ای هم در این میان نقش دارند. بازنمایی رسانه ای آنچنان که برای روان‌شناسی، پزشکی، مهندسی و ... تلاش کرد برای علوم اجتماعی تلاش نکرده است. تقصیر دانشمند علوم انسانی نیست که نمی تواند طوری حرف بزند که مردم آن را به عنوان یک دانش بپذیرند، بلکه ما به نظامات مقتدر دانش نیاز داریم تا یک فرد، دانش علوم اجتماعی را هم، همچون دانشی مثل پزشکی، مهندسی و ... بپذیرد.