نصری: استیضاح ظریف تاثیر بدی بر موقعیت ایران دارد

خبرآنلاین ـ زهره نوروزپوز: نمایندگان مجلس، برای ظریف، شمشیر را از رو بسته‌اند. طرح استیضاح محمدجواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان روز دوشنبه با ۲۴ امضا و در ۱۱ محور تحویل هیات رییسه مجلس شده است. نمایندگان عصبانی "خانه ملت" و طیف مخالفان ظریف در یکی از 11 بند تأکید کرده اند که: "مواضع وزیر خارجه دربارۀ وجود پولشویی در کشور ناصواب و ناصحیح است" و در بندی دیگر در توجیه تقاضای استیضاح بر" تهدید بنیه دفاعی کشور و از بین رفتن توانایی آن" اشاره شده است. طرح، برای بررسی بیشتر به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی ارجاع داده شده، اما هنوز مشخص نیست، چه دلایلی پشت پرده، استیضاح نابهنگام و بی موقع وزیر خارجه- آنهم در برهه‌ای که کشور بیش از هر زمانی نیازمند وحدت است- نهفته است. اصولاً این طرح عجیب حاوی چه پیام‌هایی است و چه پیامدهایی می تواند داشته باشد؟ رضا نصری، کارشناس مسائل سیاسی و متخصص حقوق بین الملل در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین می گوید:  استیضاح ظریف یک «خطای سیاسی و تاکتیکی» است و می تواند پیامدهای ناخوشایندی داشته باشد. مشروخ گفتگو ما با نصری را در ادامه می خوانید:  

آقای نصری در یک جمله نگاهتان به طرح ارائه شده برای استیضاح ظریف را بیان کنید؟  
صرف برگزاری جلسه استیضاح دکتر ظریف هم یک «خطای سیاسی و تاکتیکی» است و هم نوعی «کارشکنیِ عملی» در فعالیت‌های او و وزارت امور خارجه در مقطع حساس کنونی است.
در یکی از بندها در توجیه استیضاح ظریف آمده است:" تهدید بنیه دفاعی کشور به از بین رفتن توانایی آن" این چه معنایی دارد؟ این اتهام به ظریف زده شده است...
برگزاری جلسه استیضاح «خطای سیاسی و تاکتیکی» است چرا که در این جلسه وزیر امور خارجه مجبور خواهد شد - برای آگاهی افکار عمومی و ثبت در تاریخ - توضیح دهد چگونه فعالیت‌ موشکی ایران را از زیر ضرب شورای امنیت سازمان ملل خارج کرده است؛ مجبور است بگوید چطور شورای امنیت را - که مهم‌ترین اهرم بین‌المللی آمریکا علیه امنیت ملی ایران بود - از دست واشنگتن خارج کرده است؛ ناچار است توضیح دهد چگونه سه سال است هر بار آمریکا پای ایران را به این نهاد باز کرده، جلسهٔ  شورا به محل مواخذه آمریکا تبدیل شده است؛‌ مجبور است توضیح دهد چطور میان دولت‌های غربی و آمریکا شکاف انداخته و با درایت و استفاده بهینه از ابزار دیپلماسی - علیرغم پیش‌بینی‌های همه منتقدین و تحلیل‌گران - پیوندهای سنتی و راهبردی آن‌ها را سُست کرده است؛ ناچار است توضیح دهد چگونه با محوریت «برجام» قدرتی مانند آمریکا را منزوی کرده و دولت‌ها و سازمان‌های جهانی را به نفع ایران بسیج کرده است؛ مجبور است بگوید چطور در دلِ بازیگران سیاست خارجه، قوهٔ مقننه، دستگاه‌های امنیتی و نظامی خود واشنگتن نیز بر سر موضوع ایران تفرقه انداخته است؛ مجبور است توضیح دهد چطور با تلفیق دستاوردهای محور مقاومت، استعدادهای دیپلماتیک و تلاشی که برای تطهیر وجههٔ بین‌المللی ایران انجام داده، ایران را به پای ثابت مذاکرات منطقه‌ای تبدیل کرده است به نحوی که امروزه هیچ میز مذاکره‌ای بدون حضور ایران وزن و اعتبار ندارد؛ مجبور است بگوید چگونه قدرت نرم ایران را افزایش داده و با بهره‌برداری هوشمندانه از سازوکارهای حقوقی و ابزار «روابط عمومی» - از دیوان بین‌المللی دادگستری گرفته تا رسانه‌های انگلیسی‌زبان - افکار عمومی جهان را به نفع ایران متمایل کرده است. آنگاه،‌ لاجرم دولت ترامپ و دستگاه تبلیغاتی او به تمام این دفاعیات - چنانچه از تریبون رسمی مجلس عنوان شود - استناد خواهد کرد تا خروج از برجام، سیاست‌ «فشار حداکثری» و سیاست «مهار ایران» را توجیه کند و بیش از پیش به «ایران‌هراسی» دامن بزند! اگر هم آقای ظریف از حق تاریخ و حق خودش بگذرد و این موارد را آنطور که هست بیان نکند - یا با عنایت به ملاحظات و احتیاط‌های دیپلماتیک به مجلس و افکار عمومی پاسخ دهد - به ترویج شبهات کمک کرده است.

این استیضاح چه پیامدهایی می تواند داشته باشد؟
برگزاری جلسه استیضاح به این دلیل «کارشکنی عملی» در فعالیت‌های دستگاه دیپلماسی است که در این مقطع حساس وقت و نیروی وزیر را - بی آنکه ضرورتی در کار باشد - برای پاسخ به موارد این‌چنینی تلف خواهد کرد. به عبارت دیگر،  دکتر ظریف مجبور خواهد شد زمانی را که باید قاعدتاً در این روزهای حساس به هدایت مذاکرات با اروپا، مطالعه و تحلیل جزئیات فنی و حقوقی سازوکار پیچیدهٔ «اس.پی.وی» و تلاش برای ایجاد یک مجرای تنفسی برای نظام بانکی و مالی ایران معطوف کند، به تهیه پاسخ به پرسش‌های غیرضروری جمع کوچکی در مجلس بگذراند.

آیا استیضاح به صحن علنی مجلس خواهد آمد؟
در هر حال، نتیجه استیضاح هرچه باشد، صرف برگزاری این جلسه - به ویژه در قطع حساس فعلی - به مصلحت کشور نخواهد بود و تاثیرات سوئی بر موقعیت کشور خواهد گذاشت. کاش متقاضیان استیضاح دکتر ظریف با عنایت به شرایط  بین‌المللی از این اقدام سیاسی پرهیز می‌کردند.