راه‌ تازه‌ برای مبادله کپی‌رایت با ایران/یک تقاضا از وزارت ارشاد

به گزارش خبرنگار مهر، همزمان با پایان هفتادمین دوره نمایشگاه کتاب فرانکفورت، لیلی حائری مدیر آژانس ادبی کیا و از فعالان باسابقه عرصه نشر بین‌الملل در یادداشت کوتاهی به بررسی این رویداد در سال جاری و تاثیرپذیری نشر ایران از آن پرداخته است که در ادامه از نگاه شما می‌گذرد:

امسال حضور ایران در هفتاد و دومین نمایشگاه کتاب فرانکفورت بسیار بهتر از سال‌های گذشته و بدون حاشیه برگزار شد و دست اندر کاران غرفه ایران نهایت تلاش خود را با توجه به وجود سختیها و موانع جدید، بکار گرفتند تا فضایی مناسب را برای حضور پر رنگ تر و موثرتر نشر ایران فراهم کنند، حال اینکه ناشران شرکت کننده و آژانس‌های ادبی تا چه حد موفق به گفتگو، مذاکره و در نهایت رسیدن به نتیجه هایی مثبت، شدند دیگر مربوط به خود آنها میباشد. البته چنانچه این حضور ها بدون دستاورد باشد، حیف از اینهمه صرف وقت و هزینه.

آژانس ادبی کیا که هر سال پیوسته در نمایشگاه کتاب فرانکفورت شرکت کرده می‌کند، امسال نیز طبق روال گذشته با برنامه ریزی قبلی در قرار هایی که از چندین ماه قبل تنظیم شده بود، شرکت کرد. از آنجاییکه ادامه خرید کپی رایت توسط ناشران اندک ایرانی با مشکلات عدیده ایی مواجه شده، بنظر می‌رسد که ادامه خرید کپی رایت تنها از طریق این بنیادها امکان پذیر باشد بنابرین در ملاقات هایی که با بنیادهای حامی زبان و فرهنگ مثل بنیاد نورلا از نروژ و پروهلوتسیا از سوییس، داشتم به تشریح وضعیت خاص نشر ایران بدلیل تحریم های جدید دولت امریکا، پرداخته شد و آنها آمادگی خود را در همکاری بیش‌تر با ناشران ایرانی اعلام کردند.  

در ملاقاتی که با یک ناشر ترک داشتم، متوجه شدم که وزارت فرهنگ ترکیه در یک نامه رسمی از انجمن ناشران بین‌المللی خواسته تا با توجه به وضعیت اقتصادی فعلی ترکیه و پایین آمدن ارزش لیر، شرایط آنها را درک کرده و در مبادلات بین آنها، منصفانه عمل کنند.

ای کاش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز این مسیر را دنبال کرده و حمایت از ناشران ایرانی را که علیرغم نپیوستن دولت ایران به کنوانسیون برن، خود در رعایت حقوق مولفین  پیشتاز بوده‌اند و اخلاقا گام در این راه خطیر و پر از ریسک گذاشتهاند، در دستور کار خود قرار دهد.

ای کاش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خرید کپی رایت و انتشار قانونمند کتاب را که توسط اندکی از ناشران ایرانی صورت می‌گیرد، برسمیت بشناسد، از دادن فیپا به کتابهایی که رایت آنها خریداری شده، ممانعت کند و ارز دولتی به خرید رایت اختصاص دهد  . بنظر می‌رسد دیگر وقت آن رسیده که دولت با حمایت از این دسته از ناشران قدمی در راه اصلاح این هرج و مرج بردارد تا ما با شنیدن قانون جنگل در نشر  ایران، آزرده نشویم.