دام بدهی یا شیرینی توسعه؟ | پاسخ چین به آمریکا

او گفت آمریکا گزینه‎هایی دیگر را به جای چین به این کشورها ارائه خواهد داد.

در حالی که اصطکاک تجاری چین و آمریکا شدت گرفته، به نظر می‎رسد این سخنان پنس با تاکید بر موضوعات تکراری و هدف بی‌اعتبار کردن چین مطرح می‎شود. آیا چین در حال گستردن "دام بدهی"برای کشورهای در حال توسعه است؟ بگذارید برای رسیدن به پاسخ این پرسش با هم برخی واقعیت‎ها را مرور کنیم.

کشورهایی چون سریلانکا، پاکستان، فیلیپین، ونزوئلا، جیبوتی، پاپوآ گینه نو و دیگر کشورهایی که به گفته غربی‎ها در "دام بدهی" چین گرفتار شده‎اند، همگی یک ویژگی مشترک دارند و برای مشارکت در پیشنهاد یک کمربند و یک جاده چین اعلام آمادگی کرده‎اند.

برای نمونه، کریدور اقتصادی چین و پاکستان که به عنوان یکی از پروژه‎های در قالب پیشنهاد یک کمربند و یک جاده شهرت گرفته است. اسد عمر وزیر دارایی پاکستان اخیرا با ارائه آمار این پروژه به مجلس پاکستان گفت، وام‎های چین تنها 12 درصد از بدهی‎های خارجی این کشور را تشکیل می‎دهد. از میان 22 پروژه مربوط به کریدور اقتصادی چین و پاکستان، 18 پروژه با سرمایه‎گذاری مستقیم و یا کمک‎های چین انجام می‎شوند و تنها 4 مورد قرار است از طریق وام‎های اختصاصی چین اجرا شوند که در عین حال بهره 2 درصدی آن از وام های کشورهای غربی بسیار پایین‎تر است. طی سال‎های گذشته، کریدور اقتصادی چین و پاکستان سالانه 1 تا 2 درصد به رشد اقتصادی پاکستان کمک کرده و باعث ایجاد 70 هزار فرصت شغلی در پاکستان شده است. دولت پاکستان گفته‎های کشورهای غربی درباره اینکه پاکستان در دام وام‎های چین گرفتار شده را تحریف واقعیت می‎داند و می‎گوید، کسانی که این اظهارات را بیان می‎کنند یا از کریدور اقتصادی چین و پاکستان اطلاعی ندارند و یا هدفی دیگر را دنبال می‎کنند که این هدف یا ناشی از حسادت نسبت به همکاری چین و کشورهای

در حال توسعه بر اساس منافع متقابل است و یا تلاش می‎کند با ایجاد رعب و وحشت، روند اجرای پیشنهاد کمربند و جاده را کند و یا از آن جلوگیری کند.

در حقیقت، براساس روحیه مشورت، اجرا و بهره‎برداری مشترک، تمام پروژه‎های همکاری چین و کشورهای در حال رشد، نوعی شیرینی توسعه هستند. تا ماه سپتامبر سال جاری، چین با 105 کشور و 29 سازمان بین‎المللی در مسیر کمربند و جاده، 149 سند همکاری امضا کرده است. از سال 2013 تا 2017 میلادی، ارزش کل واردات و صادرات چین با کشورهای مسیر کمربند و جاده به 33 هزار و200 میلیارد یوان رسید که رشد سالانه 4 درصدی را نشان می‎دهد.

مایک پنس در سخنرانی خود اعلام کرد که آمریکا می‎تواند برای برخی از این کشورها گزینه‎هایی بی‎طرف و شفاف را فراهم کند. شایان ذکر است که دولت آمریکا در پشت "دروغ‎های واقع‎نمایانه" خود، سلطه‎جویی بر جهان را دنبال می‎کند. تعجبی ندارد که رئیس بانک بین‌المللی جاده ابریشم جیبوتی می‎گوید " آمریکا قبل از چین وارد جیبوتی شده اما تاکنون برای جیبوتی چه کرده است؟ هیچ!"

با نگاهی به روند همکاری چین و آمریکا با کشورهای دیگر متوجه می‎شویم که کمک‌های چین به کشورهای در حال توسعه بر اساس همان " اصول پنج‎گانه" است که در نشست سران مجمع همکاری چین و آفریقا توسط شی جین‎پینگ مطرح شد. در عین حال به این نکته پی خواهیم برد که چین هرگز در انتخاب مسیر توسعه کشورهای آفریقایی با توجه به اوضاع این کشورها و از امور داخلی آفریقا دخالت نکرده است؛ هرگز خواسته‎های خود را بر دیگران تحمیل نکرده است، برای کمک به آفریقا شرط سیاسی نگذاشته و در سرمایه‌گذاری در کشورهای آفریقا به دنبال منافع سیاسی نیست.

رویکرد چین در برخورد با همه کشورها به همین صورت است