خواهران منصوریان: از ماجرای دلخوری مهتاب کرامتی و دستمزد «صفر تا سکو» می‌گویند

الهه منصوریان، درباره حضور در مسابقات آسیایی توضیح داد و گفت: جاکارتا از مسابقات جهانی هم برایمان ارزشمندتر است چون همه رقیبانمان هستند و برای ما یک جور المپیک آسیایی محسوب می‌شود. برای همین فشار روحی و روانی مان زیاد بود و توقع مردم این بود که خواهران منصوریان حتما طلا بگیرند، اما نشد. ما سه دوره برای مدال تلاش کردیم و از اینکه نتوانستم بهترین مدال را بگیریم ناراحت بودیم و اشک می‌ریختیم.

وی افزود: ما چند سالی سکوت کرده بودیم. من قهرمان دنیا شده بودم شهربانو سه مدال گرفته بود اما کسی ما را نمی‌شناخت. خیلی تلاش کردیم تا به این جایگاه رسیدیم.

این بانوی ووشوکار ادامه داد: ما پیشنهادهای میلیاردی داشتیم که برای کشورهای دیگر بازی کنیم اما قبول نکردیم. شاید اگر می‌رفتیم شرایط بهتری داشتیم و مدال‌های بهتری می‌گرفتیم و زودتر هم معروف می‌شدیم.

منصوریان درباره مدال‌هایی که برای پیروزی قبلی خود گرفتند توضیح داد: سکه‌هایی که گرفته‌ایم 1 میلیون و 800 هزار تومانی است و امیدوارم برای بازی‌های آسیایی سکه روز به ما بدهند. آن موقع می‌شد با آن سکه‌ها خانه خرید اما حالا دیگر نمی‌شود. من یک دوره برای اینکه زندگی‌ام را بسازم دنبال پول بودم اما حالا نه.

وی تاکید کرد: البته فدراسیون خیلی از ما حمایت می‌کند اما همه می‌گویند خواهران منصوریان پولکی هستند. ما پولکی نیستیم اگر پول برای من مهم بود، در لیگ چین به من گفتند یک بازی برای ما بازی کن و 500 میلیون تومان بگیر. اما بدون حجاب. من هم گفتم شرمنده و انجام ندادم. در نهایت هم 30 میلیون به من رسید.

این ورزشکار درباره ماجرای چادری شدنشان و الهام چرخنده یادآور شد: من نمی‌خواستم به چادر بی‌احترامی کنم. مادر خود من چادری است و او مهم‌ترین چیزی است که دارم.  در ادامه مردم می‌فهمند هدف ما چیست و با مدال‌هایی که می‌گیریم شاید قدری از بی‌مهری‌شان کم شود.

منصوریان تصریح کرد: ما خیلی بلد نیستیم زیرابی برویم و دروغ بگوییم و همیشه صداقت مدنظرمان بوده است.

وی در پاسخ به اینکه چقدر حقوق می‌گیرد و چه میزان پول در حساب بانکی‌اش دارد، گفت: من حقوق ثابت ماهیانه چیزی ندارم و از صندوق حمایت از ورزشکاران ماهانه 298 هزار تومان حقوق می‌گیرم که تق و لق است و یک ماه می‌ریزند و دو ماه نمی‌ریزند. در حساب من 10 میلیون پول است اما شهربانو سریع می‌رود خانه و زمین می‌خرد.

دارنده مدال نقره در مسابقات جاکارتا افزود: پول برای همه مهم است. ورزشکارانی که رشته‌هایشان المپیکی است مثلا در یک رشته 80 سکه می‌گیرند اما در رشته ووشو 50 سکه.

منصوریان درباره شغل غیرورزشی‌اش نیز توضیح داد: ما کار بیزینسی انجام می‌دهیم و برندی به نام سیب خواهران منصوریان را داریم که از باغدار 3 تا 4 هزار تومان سیب را می‌خریم و آن را بدون واسطه دست فروشنده می‌رسانیم.

وی همچنین درباره فیلم «صفر تا سکو» و اینکه آیا درآمدی از ساخت آن نصیبشان شده یا خیر، گفت: توقع مالی نداشتم و از این خیلی خوشحال بودم که زندگی‌ام ساخته شده و جوانان می‌توانند الگوبرداری کنند و از روش زندگی ما بهره بگیرند اما سازندگان گفته بودند اگر فیلم فروش کرد ما به شما کمک می‌کنیم. این فیلم در عرصه مستند جزو آثاری بود که خیلی خوب فروش کرد و نظیر نداشت.

این بانوی ووشوکار یادآور شد: حالا از فیلم خبر نداریم و فکر می‌کنم سی‌دی آن قرار است بیرون بیاید. فکر می‌کنم پول‌ها هم کامل به دستشان نرسیده است.

منصوریان خاطره‌ای از بازی‌های آسیایی را نیز این چنین روایت کرد: یکی از بچه‌های ما در بازی‌های آسیایی خواب دیده بود که هشتمین مدال بازی‌ها را می‌گیرد و نذر کرد که مدال را به موزه امام رضا بدهد. همین اتفاق هم افتاد.

شهربانو منصوریان نیر با بیان اینکه شهرت، خوبش خوب است و بدش بد، درباره مسابقات جاکارتا اظهار کرد: مسابقات برای من خیلی مهم بود و دوم شدم. بیشتر اشتباهات خودم بود که باعث شد دوم بشوم. من نیت کرده بودم نصف جایزه‌ام را به خیریه خودمان که به نام خواهران منصوریان ثبت شده بدهم. چون ما در گذشته مشکل مالی داشتیم نیازمندان می‌گفتند جنس شما به ما نزدیک‌تر است. اما بعد از گرفتن مدال نقره هم مردم به ما گفتند مدال شما برایمان طلایی است. مدال مثل بچه آدم می‌ماند و مادر نمی‌تواند بچه‌اش را از خودش دور کند اما حالا هم مدالم را برای فروش گذاشته‌ام تا با فروش آن به مردم کمک کنم.

وی با اشاره به اینکه من در همه برنامه‌ها صادقانه حرف می‌زنم و درباره ماجرای چادر هم صادقانه حرف زده بودم، یادآور شد: من کارمند شهرداری هستم و بالای 10، 12 سال سابقه دارم. حقوقم از 300 هزار تومان شروع شد و حالا 900 هزار تومان می‌گیرم. برای ورزش هم وقتی اردو هستیم فقط دستمزد می‌گیریم. ته حسابم 500 هزار تومان است. با جوایزی که گرفتیم در سمیرم یک خانه خریدم که البته بابت آن بدهکارم.

این ووشوکار درباره وضعیت استخدامی‌اش نیز گفت: درباره قانونی که مبنی بر استخدام قهرمانان وجود دارد، من نامه‌ام را گرفته‌ام و به استانداری برده‌ام که استخدام بشوم. چون حقوق من کارگری است اما آنقدر آدم را می‌دوانند که خسته می‌شوی و صرف نظر می‌کنی.

منصوریان درباره حضور در یک فیلم مستند نیز بیان کرد: ماجرای فیلم «صفر تا سکو» اینطور بود که من به خانم مصیبی گفتم خیلی دوست دارم از زندگی‌ام فیلم ساخته شود. او هم گفت تا به حال چند فیلم ورزشی ساخته شده و موفق نبوده است اما وقتی ماجرای زندگی‌ام را برای او گفتم گفت کار را به زودی کلید می‌زنیم.

وی درباره دلخوری مهتاب کرامتی از او و آنفالو کردنش در اینستاگرام توضیح داد: یکی از دوستان از ما پرسیده بود که آیا شما پولی از این فیلم گرفته‌اید که ما هم گفتیم نه و این موضوع به گوش مهتاب کرامتی و سحر مصیبی رسیده بود و فکر می‌کردند ما هر جا نشسته‌ایم گفته‌ایم پولی نگرفته‌ایم و شاید از ما ناراحت باشند. ما با خانم مصیبی صحبت کرده بودیم و درصدی به ما اعلام نشده بود.

منصوریان در پاسخ به این سوال ضیا که آیا درست است که بخشهایی از حرفهایی که درباره زندگی شان زده اند مستند نیست، گفت: هر چیزی که در برنامه ماه عسل گفتیم حقیقت داشت. تنها اینکه پدر ما به خاطر موج انفجار جانباز شده بود و ما برای اینکه جانبازان ناراحت نشوند این موضوع را اعلام نکردیم.

مریم عرفانیان