علت الحاق چین به توافقنامه پاریس | همراهی جامعه جهانی یا منافع ملی؟

به گزارش خبرنگار مهر، خبرگزاری مهر طی گزارشی با عنوان «توافقنامه پاریس؛ خط بطلان بر مزیت منابع فسیلی ایران/ هزینه ۵۲ میلیاردی برای نادیده گرفتن مزیت» به این موضوع پرداخت که کشورهای جهان در مواجهه با موافقت‌نامه تغییر اقلیم پاریس به دو دسته کلی تقسیم‌بندی می‌شوند. گروه اول کشورهای فاقد منابع فسیلی نفت و گاز که به شدت به دنبال ایجاد همگرایی بین‌المللی برای اجرای موافقت‌نامه پاریس هستند. اتحادیه اروپا بزرگ‌ترین عضو این گروه از کشورها است. در مقابل کشورهای دارای منابع فسیلی نفت و گاز عموماً یا مخالف موافقت‌نامه پاریس هستند یا سعی در همراهی ظاهری با آن دارند. بر این اساس، الحاق کشورما به این توافقنامه نیز، به معنای خط بطلان کشیدن بر مزیت منابع فسیلی کشور است. 

 بررسی جایگاه چین به عنوان یکی از قدرت‌های نوظهور اقتصادی در این دسته‌بندی از اهمیت بالایی برخوردار است. به عقیده برخی از کارشناسان همراهی و موافقت چین با موافقت‌نامه پاریس از منظر حمایت از محیط‌زیست و همراهی با جامعه جهانی است. در حالی که بررسی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد موافقت‌نامه پاریس در راستای منافع ملی چین است و حتی بدون این معاهده بین‌المللی، چین همچنان مجبور به طی مسیر فعلی و اتخاذ سیاست‌های در نظر گرفته شده خود خواهد بود.

علی علوی، کارشناس حوزه انرژی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به گزارش اداره اطلاعات انرژی آمریکا(EIA)، گفت: چین بزرگ‌ترین منتشرکننده گازهای گلخانه‌ای و بزرگ‌ترین واردکننده انرژی در جهان است؛ به‌طوری‌که طبق این گزارش ۴۳ درصد از رشد مصرف انرژی در دنیا به دلیل افزایش مصرف انرژی چین بوده است. این در حالی است که به جز زغال‌سنگ، چین منابع انرژی قابل اتکایی ندارد و در مورد زغال‌سنگ هم با این وجود، بزرگ‌ترین واردکننده زغال‌سنگ جهان است. زیرا منابع داخلی نیاز روز افزون صنعت این کشور را پاسخگو نیست. به همین جهت سیاست‌مداران چینی برای افزایش امنیت انرژی خود مجبور به حرکت به سمت انرژی هسته‌ای و تجدید پذیر شده‌اند و در این راستا گام های زیادی نیز برداشته‌اند.