عندلیبی: دلم خیلی پُر است/ می‌خواهم بروم تا خود را نجات دهم

به گزارش ایلنا، هر چند آخرین اثر آهنگساز نامدار و نوازنده چیره دست سنتور، کمتر از دو سال پیش با صدای سالار عقیلی منتشر شد؛ اما سه آلبومی که یکشنبه رونمایی شدند، حاصل سال‌ها تلاش عندلیبی هستند.

«صبوحی زدگان»، «تنگ شکر (ساز کن)» و «با قدسیان 4»، سه اثر اخیر محمد جلیل عندلیبی به‌شمار می‌روند که با معرفی سه خواننده به نام‌های رسول شریفی، احمد کامیار و علی اسماعیلی توسط مؤسسه فرهنگی هنری «ایران مولانا» با مدیریت عندلیبی بر عهده دارد، راهی بازار موسیقی شده است.

محمد جلیل عندلیبی در نشست یکشنبه ابتدا از لحظات دشواری صحبت کرد که در راه تولید آلبوم‌هایش پشت سر گذاشت و گفت: «باید بگویم مراحل تولید هر کدام از این سه آلبوم حداقل 10 سال طول کشید. می‌پرسید به چه دلیل؟ اولینش به قطع، ستم مضاعفی است که بر هنرمندان رفته. من دلم پُر است. تا به امروز 34 آلبوم از من منتشر شده، از 10 اثر آماده ام هم سه تایش امروز رونمایی شده است. امروز می‌خواهم از خودم بپرسم: «به چه امید داری کار می‌کنی؟» می‌گویند بخشی از ماندگارترین آثار موسیقایی ایران را ساخته‌ام اما چه فایده؟ چه کسی قدرشان را می‌داند؟ آنها که در کسوت متولی بودند با موسیقی، خوب تا نکرده‌اند، بخصوص صداوسیما. صداوسیما حتی اسم آهنگساز را نمی‌آورد. وزارت ارشاد هم که سال‌هاست روی کاغذ پست ریاست ارکستر سازهای ملی‌اش را دارم، پر و بالم را چیده است. واقعا دلم پُر است، خیلی هم پُر است.»

می‌خواهم بروم تا خود را نجات دهم

او در ادامه گفت: «امروز به شدت به فکر رفتنم. می‌خواهم خودم را نجات دهم، شاید این چند سال باقی مانده با غم کمتری بگذرد. من مانده‌ام و عشق به موسیقی. همه این آثار را هم به خاطر دل خودم ساخته‌ام. اگر به دل نشسته، به این دلیل است که از دلم برآمده. امیدوارم این سه اثر هم مثل قبلی‌ها حرف‌هایی شنیدنی داشته باشد. دوست دارم اگر امکانش باشد هم از جهت ملودی و هم از نظر شعر به جوان‌ها خط بدهد، مثل «با من صنما» و «کیش مهر»ِ من. می‌گویم «من» چون تمام عشق و جوانی را پایش گذاشته‌ام. این‌جا از زحمات رسول شریفی، خواننده آلبوم «صبوحی‌زدگان» تشکر می‌کنم. اغراق نیست اگر بگویم 10 سال برای انتشار این کار در استودیو بوده‌ایم. ما یک ساعته آلبوم منتشر نکرده‌ایم اما متأسفانه چون در تلویزیون از فرهنگ‌سازی خبری نیست، خیلی از مردم نمی‌دانند برای انتشار یک اثر باید از جان مایه بگذاری و سال‌ها صبر کنی. هم من و هم شریفی، عمرمان را برای این آلبوم گذاشته‌ایم.»

آهنگساز «کیش مهر» و «بی قرار» در ادامه گفت: «حرف آخرم آن است که در این آشفته بازار و در روزگاری که از حامیان فرهنگ، خبری نیست، روزنامه‌نگاران تنها پل ارتباطی ما با مردم هستند. تنها دلخوشی امثال من حضور روزنامه‌نگاران و خبرنگارانی است که برای معرفی آثار من در میان مردم همیشه زحمت کشیده‌اند. از آنها می‌خواهم درباره انتشار آثارم باز هم به مردم آگاهی بدهند. یک آرزو هم دارم؛ از استادان دلسوز و صاحب‌ذوق جز چند نفر که دیگر زنده نیستند، خواهش می‌کنم قدر همدیگر را بدانند و در روزگاری که آلودگی صوتی جای آثار آرامش‌بخش و صلح‌طلب را گرفته کنار هم بمانند. متأسفانه در روزگاری زندگی می‌کنیم که بعد از شنیدن یک آلبوم به اصطلاح سنتی، از آن اصوات شلوغ چیزی نمی‌ماند که آدم با خودش زمزمه کند. من تمام سعی ام را کرده‌ام که از خط اصیل موسیقی ایرانی فاصله نگیرم.»

عندلیبی به خوانندگان سه آلبوم جدیدش اشاره کرد و ادامه داد: «تصنیف اول آلبوم «صبوحی‌زدگان» با نام «خورشید من کجایی» بیش از دیگر قطعات آلبوم به دلم می‌نشیند چون در ژانر جدیدی نوشته و اجرا شده و شعر ابوالقاسم لاهوتی هم این اثر را برای خودم جذاب‌تر کرده است. آقای علی اسماعیلی هم که اهل کبودرآهنگ همدان است، با عشق و علاقه زیادی، من را چند سال پیش پیدا کرد. واقعا هم دردسر زیادی کشید و پای کار ایستاد. او ردیف موسیقی اصیل ایرانی را کار کرده و خوب بلد است. صدای خیلی خوبی هم دارد. امیدوارم مورد پذیرش ملت فرهنگ‌دوست ایران قرار بگیرد.احمد کامیار هم زحمت زیادی برای مردم ایران بخصوص مردم اصفهان می‌کشد. او دندانپزشک است و من بسیار دوستش دارم. کامیار در کارهای خیریه هم حضور پررنگی دارد.»