مهدی ترابی بهتر است یا فرشاد احمدزاده؟ (گزارش ویژه)

به گزارش ایلنا، البته پروفسور دست روی دست نگذاشت و آنقدر بر جذب ستاره فصل گذشته لیگ برتر پافشاری کرد که بالاخره مدیران پرسپولیس توانستند مهدی ترابی را از چنگ سایپا دربیاورند. حالا پرسش این است که در این دو انتقال، پرسپولیس سود کرده یا زیان دیده؟ آیا ترابی می‌تواند جای خالی شماره 10 را در پرسپولیس پر کند؟

مهدی ترابی با زدن 10 گل، بهترین گلزن تیمش در لیگ هفدهم بود. در سمت مقابل فرشاد احمدزاده فقط ۶ گل زد که بعد از آقای گل لیگ (علی علیپور) بهترین عملکرد را در پرسپولیس داشت. در جدول پاس‌ گل‌ها هم ترابی چند پله بالاتر از فرشاد قرار گرفت. فصل قبل مهدی ترابی پنج پاس‌گل داد در حالی که فرشاد احمدزاده سه پاس‌گل داده بود.

برتری شاخص ترابی نسبت به احمدزاده، ارسال پاس‌های کلیدی است. او به‌عنوان بازیکنی که بیشترین پاس‌کلیدی را در لیگ هفدهم داد، دو برابر بیشتر از فرشاد موقعیت خلق کرده بود. معدل پاس‌های کلیدی‌ احمدزاده در هر بازی پرسپولیس به عدد یک هم نمی‌رسد، در صورتی که ترابی به طور متوسط 7/1 خلق موقعیت در هر مسابقه داشت و گره دفاع حریف را با پاس‌های طلایی‌اش باز می‌کرد. مهدی همین اختلاف را در دریبل‌ زدن هم نسبت به فرشاد داشت. هر دو بازیکن دومین بازیکن تکنیکی تیم‌شان بودند؛ با این تفاوت که ترابی 7/1 دریبل در هر مسابقه ثبت کرده ولی احمدزاده فقط 9/0 دریبل.

اینطور نیست که فانتزی‌باز سایپایی‌ها فقط در کارهای هجومی نسبت به فرشاد احمدزاده بهتر بوده باشد. ترابی در هر مسابقه به طور متوسط دو برابر شماره 10 پیشین پرسپولیس از حریف توپ می‌گیرد و به دفاع کمک می‌کند. اتفاقی که محبوبیت او در چشم برانکو را بیش از پیش خواهد کرد. دلیل علاقه‌ پروفسور به احمدزاده، مشارکت و تعهد بالای این بازیکن روی کارهای تدافعی بود که حالا جانشینی بهتر از او را پیدا کرده است.

احمدزاده فقط در دو آیتم بهتر از ترابی بود؛ دقت پاس خیلی بهتری نسبت به مهدی ترابی داشت که البته آن هم دلایلی منطقی دارد. مالکیت بالای پرسپولیس، این امکان را به بازیکنانش می‌دهد که برای باز کردن گره دفاعی حریف پاس‌های بیشتر و ساده‌تری بدهند. در سمت مقابل سایپا به‌عنوان تیمی که کمترین مالکیت توپ را در لیگ قبلی داشت، بازیکنان تهاجمی‌اش را مجبور می‌کرد که در ضدحملات فرصت زیادی برای فکر کردن و تصمیم‌گیری نداشته باشند.

در واقع سرعت مهم‌تر از دقت بود. ضمن اینکه ترابی پاس‌های پرریسک‌تری می‌دهد و همانطور که از مقایسه تعداد پاس‌کلیدی‌های دو بازیکن مشخص است، دو برابر فرشاد در هر مسابقه پاس منجر به موقعیت داشته. توانایی برجسته احمدزاده نسبت به ترابی، موفقیت‌هایش در نبردهای هوایی است. کارنامه احمدزاده پر از گل‌هایی با ضربه سر است. او به طور میانگین در هر مسابقه پنج برابر ترابی موفقیت در نبرد هوایی داشت.

این دو بازیکن در چهار آیتم هم تفاوت چشمگیری نداشتند. هر دو به‌عنوان سومین شوتزن تیم‌شان نزدیک به 5/2 شوت در هر بازی زدند و جزو خشن‌ترین بازیکنان تیم‌شان بودند. در کارهای دفاعی هم آنها از نظر رتبه و تعداد، شبیه بودند و هر دو، خطاگیرترین بازیکنان تیم‌شان.