حباب های کمرشکن

آفتاب: چندی پیش بود که ترامپ طی یک تشریفات خاص تلویزیونی از برجام خارج شد و تحریم های جدیدی را علیه ایران وضع کرد. رسانه های مختلف به اشکال مختلف این خبر را پوشش رسانه ای دادند و از سویی مسئولین کشورمان نیز اعلام کردند که این کار ترامپ، در وضعیت معیشتی مردم تاثیری نخواهد داشت. اما هر چه از این ماجرا گذشت، تاثیر فشارهای ناشی از تحریم های جدید بر زندگی مردم بیشتر نمایان شد و تقریبا هنوز تدبیری برای آنها اندیشیده نشده است. به قول دوستی که می گفت: "این فشارهای اقتصادی مانند فشار خون است که پدریزرگ ها و مادربزرگ های ما سعی می کردن با خوردن آب غوره کنترل کنند اما ظاهرا تا به امروز بر این فشار خون بالا هیچ آب غوره ای تاثیر نداشته است.
نازنینی می گفت: "پدرم هر سه ماه یک بار برای شبه پارکینسونی که دارد به پزشک مغز و اعصاب مراجعه می کند. 67 یا 68 سال سن دارد. سه ماه قبل که برای چک آپ به پزشک مراجعه کرد برایش نسخه ای نوشت و کل داروهایش شد 65 هزار تومان اما چند روز پیش که مجددا چک آپ شد و برای خرید داروهایش به داروخانه مراجعه کرد، یک میلیون و چهارصد و هفتاد هزار تومان پول بابت همان داروهای قبلی پرداخت کرد. دکتر داروساز گفت تاثیر تحریم است."
یاد صحبت های مسئولین پس از خروج ترامپ از برجام افتادم که می گفتند تحریم ها بر زندگی مردم تاثیری نمی گذارند.
چند روز پیش از رادیوی تاکسی داشتم خبری را گوش می کردم در مورد تجار افغانی که پسته رفسنجان را می خرند و به بهانه بازی های جام جهانی روسیه، به تجار روس می فروشند. خبرنگار، از آقای مسئول پرسید چرا تجار ایرانی، خودشان به صورت مستقیم اقدام به فروش پسته به روسیه نمی کنند. آقای کارشناس که انگار دوست نداشت خیلی پرقدرت به این سوال پاسخ دهد، گفت: "از آنجا که ما در تحریم هستیم و در مراودات مالی مان با بانک های خارجی با مشکل مواجهیم این کار با واسطه یعنی تجار افغان صورت می گیرد".
کارشناسی دیگر در مورد این که حضور تجار افغان به عنوان واسطه چه تاثیری بر تجارت ایران دارد با اعتماد به نفس کامل گفت: "هیچی، فقط سود کمتری عاید ایران می شود."!!! بله؛ شاید در حرف، تحریم ها تاثیری بر زندگی مردم نداشته باشد ولی در عمل، بیشترین فشارها را به مردم تحمیل می کند؛ همین فشارهایی که از نگاه بسیاری از مسئولین به "حباب" تعبیر می شود؛ حباب های کمرشکن...

محسن باقری ـ آفتاب