آشنایی با سندرم کودک آبی

هموگلوبین، پروتئین خونی است که اکسیژن را در بدن جابجا کرده و آن را به بافت‌ها و سلول‌های مختلف می‌رساند. زمانی‌که خون قادر به جابجا کردن اکسیژن در بدن نباشد،  پوست نوزاد به رنگ آبی ظاهر می‌شود.

متهموگلوبینمیا ( سندرم كودك آبي) بیماری نادری در کشورهای صنعتی است اما مواردی از ابتلا به آن در مناطق روستایی مشاهده می‌شود. همچنین نوزادان متولد شده در کشورهای در حال توسعه که از ذخایر آبی ضعیفی برخوردارند، با خطر ابتلا به آن مواجه هستند.

شایع‌ترین دلیل سندرم کودک آبی،  مصرف آب آلوده به نیترات است. بدن نوزاد نیترات را به نیتریت تبدیل می‌کند. این نیتریت‌ها با هموگلوبین ترکیب شده و متهموگلوبین را بوجود می‌آورد که قادر به حمل اکسیژن نیست.

نوزادان در سه ماه نخست تولد،  بیشتر در معرض ابتلا به متهموگلوبینمیا هستند اما احتمال ابتلای سایر افراد به این بیماری هم وجود دارد. به گفته کارشناسان بزرگسالانی که زمینه ژنتیکی دارند، دچار گاستریت هستند یا به دلیل نارسایی کلیوی دیالیز می‌شوند در معرض ابتلا به این سندرم هستند.

شایع‌ترین نشانه سندرم کودک آبی،  تغییر رنگ پوست در اطراف دهان، دست‌ها و پاهاست. از دیگر علائم آن می‌توان به بروز مشکلات تنفسی، استفراغ، اسهال، تشنج و پایین آمدن سطح هوشیاری اشاره کرد. در موارد جدی‌تر، متهموگلوبینمیا، منجر به مرگ می‌شود.

پزشک علاوه بر معاینات معمول با انجام تست خون، اکوکاردیوگرافی و بررسی میزان اکسیژن موجود در خون می‌تواند این بیماری را تشخیص دهد.

*منبع: ايسنا به نقل از مديكال نيوز تودي